секогаш (прил.) - сочинува (гл.)

Односот меѓу актуалното и виртуалното секогаш сочинува коло, но на два начина: понекогаш актуалното упатува на виртуалности како на нешто друго во неизмерните кола, каде што виртуалното се актуализира, понекогаш актуалното упатува на виртуалното како на сопствено виртуално, во сѐ помали кола во коишто актуалното се кристализира со актуалното.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)