секогаш (прил.) - поседува (гл.)

Прашањето е, веројатно, бесмислено за самиот автор; тој како да сака да ја укине границата меѓу животот и летературата, зошто и животот може да се чита, а литературата – и да се живее.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Авторот не би бил креативен, доколку не понуди излез од безизлезот, доколку не го открие решението на загатката; Александар Прокопиев секогаш поседува по некој резервен „адут“ со кој, навидум, своја и на читателот, се разбира.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)