Сè беше на своето место и секогаш брзаше со своите услуги според потребите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Кога ќе излезел од ќорсокакот, на попречната улица, за да оди в град или некаде, кај било, тука на аголот застанувал, ќе разгледал на двете страни на улицата и прво три пати ќе се прекрстел, со очите превртени кон небото и дури потоа тргнувал по улицата, изрипувајќи уште со првиот чекор како да ќе потрча од што секогаш брзал.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Токму ваквата свест за состојбите ме беше поттикнала, при едната од визитите отворено да му изјавам на мојот иследник дека сум спремен да соработувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Донесуваат и однесуваат - како и животот... Но што од тоа?...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Возовите. Тие секогаш брзаат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ја извади и ја стави на масата. „Татко ми ми рече дека отсега натаму, ова треба да го носиме секогаш кога излегуваме на улица”. Мајка ми, секогаш брза во реакциите, дојде до масата и ја зеде ѕвездата. „Какви се тие глупости, ќерко!
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Трчај! Трчам. Итам. Секогаш брзам.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)