секако (прил.) - ќе (чест.)

Сега секако ќе се дојде до името: Трајанка.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Работите не одат на арно! – го промени веднаш текот на разговорот татко ми. – Со Сталин или без него, ние остануваме со нашите кози! – пресече Чанга. – Но независно од Сталин – продолжи татко ми – кај нас сигурно нема да доцнат „плановите за новата социјалистичка изградба”, кои секако ќе ги зафатат и нашите кози. – И во мене нешто коби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Па, си реков, не вреди да бидам упорна, тој секако ќе ме игнорира. И тоа се потврди.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
За мене таа поговорка не важи.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
„Добро е - си вели рабинот откажувајќи се од саканиот пијалак - малку да дремнам, барем додека не се сервира вечерата што секако ќе биде за час време.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Долу чукаат толку силно што ако скоро не им се отвори, секако ќе ја скршат вратата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но секако ќе се видат вечерта дома.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Да споменеме како забавен детаљ и тоа дека Хичкок во Чамецот за спасување веројатно на најдуховит начин се појавува во сопствениот филм; долго размислувал како да го реши тој проблем, бидејќи во филмот нема масовни сцени, целото случување е ограничено на чамец среде море.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Да се зборува кај овие два филма за happy end затоа значи потполна заслепеност: како е возможно да не се види безобѕирната крутост, со којашто Девлин и Алиција на крајот на Озлогласената го препуштаат скршениот Себастијан на неговите нацистички компањони (коишто секако ќе го ликвидираат) и летнуваат кон заедничката „среќа”? okno.mk | Margina #22 [1995]
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сите бои ги вапцавме остана уште аловата Ако запнеме уште малку секако ќе доучиме и да бидеме свои на своето.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Некому од нив секако ќе му застане коска во грлото и дури тогаш ќе си припомни дека некој беше рекол дека самоуништувањето секогаш започнува пред сезоната на драњето на кожите, во градот кому му мафтаме од прозорецот на возот кинисан кон еден друг град, дебелокожец и немиризлив
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Макар што не е баш јасно дали очајниците се на морската шир или во некој од романите за почетокот на дваесет и првиот век, Габриел Гарсија Маркес, кога би бил во дворот на куќата во Картагена секако ќе им викнеше дека кој има многу ѕвезди и губи многу ѕвезди, Гбриел Гарсија Маркес, малку омлитавен и многу задишан, бездруго ќе си спомнеше и на неговите тажни курви, ќе го отклучеше чекмеџето и со други сеќавања, задолжително ќе излупеше една банана од плантажите кај Аракатака, ех, од Аракатака, вака така до врвот на сопствената мака - нема белки овој свет да стане мал крематориум на големи соништа.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Додека ептен не се стемнило редно е да се потроши уште некоја насмевка и да се направи уште една пируета во бескрајот на детството секако ќе има време да се забрише и правта од чевличките, малите бели чевлички па сите срамежливи погледи и палави мечтаења и сновиденија да се стуткаат како алишта во куферот има куфери што набабруваат од насмевки пред за последен пат да застанат на перонот на црната неизвесност тринаесетгодишната ханичка брадјова тринаесет пати се закашлува пред да се качи во возот кој има само последна станица ханичка тринаесет пати се сврте кон багремите кои од навика чекаат нова пролет за расцутување фрли поглед и на омиленото бело облаче на кое гулабицата неуморно павташе над седалото за недосмеани насмевки.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
ЉУБИ, ЉУБИ КОГА СИ ВО ЉУБЉАНА љуби, љуби кога си во љубљана трипати љуби еднаш број кога си на тромостовје љуби на куб, љуби трипати на куб љуби, љуби шестпати по шест љуби колку што можеш да испиеш кригли пресно лашко во гостилницата шестица на улицата која до вчера се викаше титова замижи машки и љуби, љуби кога се качуваш со лифтот на врвот на неботичникот во центарот на градот којшто мижи кога љуби и кога ќе отвори очи цел живот ќе игра мижитатара љуби, љуби кога си во љубљана запни како кога се дава вештачко дишење уста на уста и ич не бери гајле што те сметаат за заостанат во развојот љуби, љуби кога си во љубљана и кога бараш ново скришно место за љубов иако има многу корпи за отпадоци ти сепак фрлај ги зрнцата од љубење по улиците за да знаеш по кој пат да се вратиш љуби, љуби кога си во љубљана овде никому не му е особено важно каква боја мирис и вкус има љубењето а не е во план и изградба на музеј на модерното љубење во кој ќе гори заборавено а ѓоа вечно оганче што ќе го подгрева здивот на засипнатите славеи а штом ќе нема музеј ќе нема ни модерни гатачки пред портите на музејот кои низ дланка ќе ви буричкаат низ иднината на љубењето како надминато минато љуби, љуби кога си во љубљана и ако цапнеш во некоја дупка на млечниот пат по кој се пентраш до емона речи си пу-пу машала ќе си најдеш ново љубење а на врвот на ридот секако ќе ги најдеш прешерн и неговата јулија како сркаат врел планински чај и на љубопитните им шиткаат бројаници од бакнежи и од мигови колку мигови трижпати повеќе бакнежи сите да ти велат ти да не веруваш ама така се рекло и нека биде така како што се рекло дека лично прешерн излеан во бронза крај тромостовјето севезден им врти грб на старите и штрби баби тадури и и’ го плазел јазикот на тишината како оној разбушавениот ајнштајн кој си го изгорел јазикот баш во хирошима и нагасаки којзнае дали тоа го рекол баш ајнштајн ама љубел не љубел времето си врви љуби, љуби кога си во љубљана љуби без наситка остај си малку време да се сликаш пред магистратот со лидија димковска и алеш мустар кои рака под рака влегуваат во мирисот на секое цвете и растат, растат миризливо љуби, љуби кога си во љубљана и да папсаш утре пак ќе ти се љуби љуби, љуби кога си во љубљана и имај на ум дека никој не знае што носи утрешниот ден и дали баш ќе биде нов ден ново љубење љуби, љуби кога си во љубљана и не заборавај дека си на запад, во европа каде што денешната работа никогаш не се остава за утре.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Во текот на годините тој гордо присуствуваше барем на десетина вакви отворања додека угледот на Џоен полека но сигурно растеше до својето сегашно угодно ниво меѓу колекционерите во областа; ова секако ќе му биде последно, како што и многу други неодам­нешни настани нужно беа, што тој го сфаќаше или едновремено со нив или ретроспективно: неговото последно лето во нивната викендичка на островот Фенвик, последниот метеорски дожд, последниот сет тенис кога неговата сла­бост ескалираше, последната величествена октомвриска промена на бојата на лисјата во „нивната” долина, а сега, по сѐ изгледа, и неговата последна посета на овој убав град.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Таа секако ќе знаеше да го насети присуството на волците.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не знаеше што ќе може да смисли, но веќе ѝ се фалеше на Вера: „Ќе видиш! Јас секако ќе смислам нешто!“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Веројатно тој обрна внимание на тие пројави во работата на жена си кога, свесно или несвесно, му се пристори или поверува дека сето тоа секако ќе резултира со нешто одредено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
А тој ни е наш, со него секако ќе си збориме и ќе се разбереме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Побрзајте — рече, вие, ама тие секако ќе се чекаат кај Плачиврба“...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Некаков страв ме исполнуваше, помислувајќи на маќеата што изгледа секако ќе мораме да ја примиме ние со Ели, штом татко ми се решил на тоа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Сфаќајќи го предизвикувањето на црниот Пандил, една од стариците со надеж, ако не и со радост, им рекла на другите тажачки дека секако ќе си ги споменат своите покојници крај мртовец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ти прилегам на мечка. Го водиш и синчето да се изналапа пресно месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: Не. Но секако ќе треба да се вратите побргу.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И, бидејќи ме чита дека мислам оти не е фер, тој се обидува да се оправда: „Дете, јас не им штетам, тревите секако ќе им помогнат, па ти не знаеш дека барем пола од нив се враќаат да ме почестат бонбониера и тоа од оние скапите, ’Гриоте’ и ’Бајадера’, полн ми е подрумот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе мораш да внимаваш со каков тон им се обракаш на твоите и на нејзините, а тоа ќе го вежбаш пред огледало, значи, ненавежбан нема да ги погледнуваш, а не да им правиш муабет, зашто секако ќе бидеш погрешно сфатен од сите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Целата оваа активност ќе го заокружи економскиот развој, капиталот ќе се придвижи, па и ќе се сврти како и сите ние, под присмотра, а и ќе се вработат нови, нестручни кадри, од најгорливите ризични социјални групи, на кои не им е до ништо, а не па до секс... за што секако ќе бидат подложени на претходно тестирање.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тогаш се плашев; еднаш детето секако ќе треба да носи долги панталони.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Беше свесен дека до ова секако ќе дојде еден ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ја одолжив посетата колку што можев повеќе, а додека водев мошне жив разговор со министерот, на тема која знаев дека секако ќе го заинтересира и возбуди, целото внимание ми беше насочено кон писмото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако некој треба да се нарече чуден човек, тоа секако ќе бидам јас.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тогаш се плашев: еднаш детето секако ќе треба да носи долги панталони.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ако не друго, групата на Дарко секако ќе се потрудеше да го искористи Александар за да инфилтрира свој човек во Секретаријатот за информации.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Пробивањето со две чаши шампањаско во рацете низ раздвижената балска сала секако ќе беше рамно на пропаст, доколку танцувањето продолжеше и понатаму.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
БАРБОШИН: Ама воопшто и не е толку важно: јас секако ќе бидам тука до утре изутрина, и како што се договоривме, ќе крстосувам под вашите прозорци.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ТРОШЧЕЈКИН: Не, не, секако ќе се тргнеме одовде, а потоа ќе размислуваме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тоа што добро го знае германскиот јазик секако ќе ѝ биде од корист.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе им испраќа пари. Секако ќе најде нешто да работи. Таму каде што ќе живеат со него. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мајка му секако ќе ѝ помогне. Таа нема никакво искуство.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
18. Додека се урнисуваа царствата како плочки за домино Со кои некои Македонци се залажуваа на стари години И се правеа дека ѓоа не знаат дека со секоја урната плочка домино Им се урива и дел од живеачката И дека живеачката всушност била партија домино Особено живеачката во транзиција во која луѓето се струполуваа И кога не беа љубители на домино Туку така се струполуваа и ничкосуваа Откако ќе ги дофатеше некоја од многуте агенции за глобална благосостојба Така демек досека се урнисуваа царствата како плочки за домино Се ничкосуваа и светските наслаги од темни кристали Секаде каде што ќе цапнеше Чарлс Дарвин Се распаѓаа кулите од темни кристали Колку што се смалуваа светските резерви од темни кристали Толку стануваше кристално јасно Дека преживувале и ќе преживуваат Само оние кои се во состојба да се прилагодат на средината И дека се изџвакани преживеани и надживеани прикаските За тоа дека билките и животинките ги создал Бог Макар што и век и половина после Дарвин остана навиката Некои тукушто испилени големци во Македонија и не само во Македонија Ептен да се извештат во техниката на прилагодувањето И најмногу да се прилагодат на крстењето во божјите храмови Па се крстеа ту со десна ту со лева рака Самите не си веруваа ама се прикажуваа како големци и големи богомолци И самите епитропи клисари попови владици Не им веруваа на големците дека се големи богомолци Ама катаден седеа со нив на големи софри Богохулие ќе беше да се рече какви големци такви великодостојници Но остана забележано во Транзицијата Дека со пари се прават и големи сојузи на лажните богомолци Парите дупчат и таму каде што и самиот Бог не може На Чарлс Дарвин му доаѓаше да стане од гроб Да земе еден бастум и да почне да им ги прави црвени газињата На големците кои се прикажуваа како големи богомолци И сакаа да си играат мајтап со Чарлс Дарвин Колку што беа поучени новите големци се правеа поголеми богомолци И неуко си се убедуваа дека ќе го вратат тркалото на историјата наназад Во тој случај секако ќе му го сменат и името на градот Дарвин Ене онаму на влезот во северозападна Австралија И којзнае во кој град тогаш ќе живеат коалите Макар што сите од родот на коалите знаеја Дека тоа ќе биде кога врба ќе роди грозје И дека е ограничен и кусовечен рокот на прилагодливоста На новите големци големобогомолци Од што произлегува дека Чарл Дарвин пред век и половина Воопшто и не помислувал на таква прилагодливост И на толку ненормално размножување на камелеоните од сите видови И на камелеонството како начин на мавтосување И на гласачите и на Бога При толку мавтосувачи не беше тешко Да воскреснат смачканите митологии И да се смачкаат нововековните митологии При толку мавтосувачи народот не можеше да види Дека веќе се спуштени капаците на агенциите за глобална благосостојба И дека продлабочувањето на нееднаквоста станува светски процес При толку мавтосувачи одвај некој ќе забележеше Дека добриот слуга бргу бргу станал зол господар А сите окоруваа очи кога ќе ги видеа европејките Во потрага по оргазам на далматинските плажи Колку пари толку оргазам си знаеја европејките Кој Господ ги донесе европејките и во нашите краишта И го преиначи нивниот лозунг та сега мнозина мува не ги лазе кога велат Колку пари толку удентитет Во агенциите за глобална благосостојба Се измислуваа и други лозунзи поретко црвени почесто зелени Измислувачите на лозунзи неа знаеја дека овошјето се јаде кога е зрело Ниту беа чуле дека секоја трева си бара редовно косење Измислувачите на лозунзи шиткаа вообразена историја на парче На Чарлс Дарвин често му се слошуваше Од големци големобогољубци и измислувачи на лозунзи И тогаш тој се смируваше така што ги гледаше полжавите Како си прават пошарени куќички И со време си се вардат од глобалното затоплување.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Цели белосветски движења се кревале За преименување на пример на Црвеното море А одговорот секогаш бил полека спокојно Наскоро секако ќе има и црвен океан
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Секако ќе дојде дома. Тоа е умно коњче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Барајте го и секако ќе го најдете.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Секако ќе те зафати неговиот ентузијазам!“ му шепна Теми на Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Сметале дека може да има отстапување од тоа, но само во случај "ако власта во Србија во иднина помине во рацете на поненационалистички елементи".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но биле убедени дека "непомирливо спротивставување секако ќе покаже Србија, која полага право и смета дека југословенска Македонија е дел од Србија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Секако ќе ми помогнат, особено за романот што го пишувам (Несреќни луѓе, пракоренот на Црно семе).
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Да беше онаа синкава светлина малку појака, тој секако ќе забележеше дека се вцрвив во лицето и дека ми е непријатно да го погледнам в очи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прстенот кој секако ќе биде мој, оној ден кога ќе дојде време за тоа и кога можеби ќе отидам во Индија да го сретнам Игбал, Кашмирецот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Вечерта рано си легнав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој секако ќе знае, а и, верувам, ќе му биде драго што го прашувам за такви работи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да беше тоа некоја обична ситуација, секако ќе му вратев или макар ќе спискав, но во тој момент ми беше важно да ги видам татко ми и мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Еве ви ја ќерка ви! – рече брат ми. – Леси се враќа дома!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да, секако ќе испее, а таа песничка можеби ќе изгледа вака: Фатив зајче мало, си играв до мрак. Вечерта под глогот го оставив пак.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И знам дека кора ќе се вратиме дома, јагликите ќе зафатат место во најубавата вазна, а јас ќе морам заедно со Билјана да размислувам за приказната на старецот и да одговорам на стотици прашања што Билјана секако ќе ми ги постави.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)