Можеби ќе извади некој од другите прстени, не баш со зелениот камен, но секако таа ќе се снајде и секако мојот ќе биде најубавиот.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Секако таа долина беше и повисоко, зашто напролет снегот таму подоцна се топеше, а и некои видови овошје, круши и сливи, таму не вирееја.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Најубав е од сите што ги продаваа на сите охридски тезги, а не пак од оние на прстите на мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)