Да, наставничката секако беше во право: уште од најраните денови, детето се среќаваше со Него.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Јас секако бев станата за на работа!
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Јас не знам како дојде до тоа, но тоа секако беше резултат на налогот на Шефот да ја прифатам.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Сакав да ѝ речам дека не знам каде живее, но секако беше многу лесно да најдам каде живее, ќе ми каже тетка Рајна.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Беше еден лилав септемвриски ден, за другите тој секако беше сончев и чист, доѕидуваа некакво банкарско здание во Букурешт, беше на највисокото скеле, остануваа уште неколку реда тули до чатијата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сигурна е дека Дине не тргна по нив, дека со двете жени и дечињата останаа таму, како да зауши како се пикаат пак назад во вагонот, ама Борис Биџов секако беше во колоната.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Гледаа еден на друг а ако не се виѓаваа секако беа пијани. Не се виѓаваа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Не знам колку време поминало во тоа неподвижно лежење. Секако беше толку - колку да се одмориме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тоа што го држеше в раце, малку поткренато за да можеме да го видиме, секако беше сестричката на Ташко.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кога пак се појави мајка му на Ташко, срипавме и колку можевме се доближивме до пред зградата, загледани наугоре.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Не знам точно колку време чекавме загледани кон прозорците.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)