сега (прил.) - лице (имн.)

Стасал да појде кај берберот и сега лицето му изгледа празнично жисто.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Беше со среден раст, но жилав, секогаш спечен, црвен во лицето. А сега лицето му беше згоено и бело.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Детето моли, но сега лицето му е суво и свети од некој внатрешен пламен.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сега лицето на Жолтко поприми поинакво расположение.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)