По забавата го вклучија џубоксот, така што сега сите можеа да играат: немаше оркестар (сакаа да заштедат пари).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Рачката со иглата се помести на многу висока позиција.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
5. Пред многу години во Чикаго ме замолија да направам музика за двајца играчи кои ги забавуваа гостите на игранката на бизнис-жените одржана во салата YWCA.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сега сите добро насетуваат што им зборува Максима Акиноски: и ако отиде некој в сабота в град за да купува, или ако отиде по некоја друга работа во некое друго место надвор од Потковицата, да не шлапа таму што годе туку да си го држи јазикот стиснат за заби.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Јас ќе ти раскажам за нив, за нашите најарни херои кои подлегнаа сега сите под лутите рани: во борба непобедлив широкоградиот Јакуп којшто со подвижност лесна за папукот Карала беше го фатил ко кален на земја беше го треснал.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Сега сите се одени на река да се мијат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Сега сите му се смееле и го викале: „Малото маченце со грозното изгорено опавченце“.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Смешно, зарем не. Сега сите тие луѓе кои на деветнаесет години ги служев кафе, виски, им менував пепници (меѓу кои беше и тогашниот претседател), ми го враќаа кафето зошто немало доволно пена.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
А ете, сега сите се отселија.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И стоевме сега сите крај логотетот, дванаесетмина мудри, арамии свети; меѓу нас, на својот трон си седеше владетелот, а пред нас стоеше Филозофот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
ДЕПА: Чудо не те нашло, море мажу, што те стијоса сега сите да нѐ направиш будали?!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Сега сите жени од уметничката секција ме вардат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
4. Ме прогласија за агент на Југославија и сега сите ме следат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега сите бараат да признаеме нешто, да осудиме некого.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега сите гладни ни се роднини, вели Горачинов.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но, ни тоа не потраа толку долго, колку што беше потребно, за да го узрее во себе дури ни тоа чувство, кога виде како по снегот наоколу почнуваат да се редат едно по друго и да нараснуваат во приближувањето десетина издолжени црни тела, сите со муцките впиени во сиромашката миризба на крвта, чиниш врзани за тоа испружено тело во снегот со некакви невидливи врвки, кои некој сега сите заедно ги повлекуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега сите само продолжуваа да гледаат во снежинките, што се гонеа во прозорецот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега сите патишта беа отворени.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И Луман арамијата додаде: - Сега сите ќе си одите дома, а воловите ќе ви ги пасеме јас и јунаков.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На селаните место за милост им беше само Бошко Манев, иако сега сите го знаеја дека е само јатак на Лумана и ништо друго.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Надвор е темница, велам, и сега сите спијат, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Колико си у војсци, није то коломас, Маричиќ, не подмазујеш волујска кола, сето време сум на фронт, господине капетане, не шкљоцај у празно, Гвозденовиќу, одакле си, од Македонија, тукашен сум, нож и ножнице на крају, Пешиќу, чија je Македонија; сега - засега ничија, све иде кроз нишан и мушице, после како ќе речат големите и господ, големи смо ми Мегленовиќу, оќу сунце у цев, дали би побего, кај ќе бегам господин капетане, сега сите војски на светот се во Македонија, јужна Србија, Мегленовиќ, не ми паѓа на ум да бегам, велам...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)