А и клисарот веќе не вели ништо. Сега секој бега од секого.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Така кажи“, рече мутулавата. „Сега секој знае дека не си Митре Петрев туку Митре... Како што рече.“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сега секоја куќа, како Калето, се претвараше во тврдина на стравот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сега секој сам и насамо, што се вели, секој во своја самица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)