сега (прил.) - ми (зам.)

Сега ми идеше по малце криво и незгодно поради сите оние злобни шеги за сметка на водникот, што баш јас често си ги позволував, кога се точкаше водот во колона.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јас потстанувам, како што му прилега на ученик кога одговара, и велам само: „Сега ми се прават чевли”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сега ми велат - херој ќе бидеш ако се бориш до последната капка крв, ако умреш, ако загинеш со пушка в рака...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Веднаш се ставив во мојата омилена улога да бидам нечиј психолог, па овој човек сега ми стана поле за истражување кое со години го барав.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сега ми се меша шумолењето на водата од дождот со шумот од фонтаната.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Куќата сега ми е само од хоризонтали така што јас во неа сум како парче месо што секој час може да се најде потиснато во сендвич.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И сега ми дојдовте вие во возбуда во изненада восхитени што тука сум виснал окружен од завидните старци.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
- Александар драго ми е што те гледам! Бојана сега ми кажа дека заедно работите.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Сак ми je јасно зашто оно девојче изаѓе онако сербез...
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Толку ме налути, што изеде убав ќотек со суровица. Ама сега ми вели дека ти си ја сакал.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Еве, го видов, а и тој мене ме гледа – весело му се обрати таа. – Ме гледаш ли, бе, или да ги кренам ролетните?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бев груба со мајка ми, иако си заслужи. Па, сега ми е мака поради тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но, сега ми текна, јас пропуштив да ве запознаам вас двајцата. - Што имаш да нѐ запознаваш?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Изгледа многу ја налутив. - И ја растажи – рече тој.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Еее, сега ми стана јасно зашто у официјална визита не се дојдени ни Бате Чире, ни Тхе Ред Бане, а нема да дојде ни Хорхе Ивано. Нема кој да ги пречека.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Сега ми е страв да влезам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум чула толку неубави работи за неа и сега ми дојде назгодно да ја прашам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Е, сега ми е криво што не дојдов, вели, може да се таму и мажите наши.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој вели: „Јас бев веќе на оној свет: кога Бандо ми забуца куршум в гради - и видов каков е. Сега ми треба овој живот да го проживеам“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога мајка ми кажуваше за татко ми како одел да ги паси овците и козите со празно торбуле мене дури и сега ми се плаче.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега ми е јасно.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Сега ми се раѓаат само ќерки", ми одговори Ѓурчин а потоа и двајцата се смеевме на оваа невистина која и не сфатив зошто му се лизна од јазикот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа и на вечера го поканив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сѐ уште се сеќавам дека му реков на Ѓурчина:"Нема да бев среќен ако морав да го сметам за брат некое копиле на таа Огнена Гулева", и тој наеднаш почна вистински да се смее.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше навистина необичен и пред се весел тој наш разговор, и мислам дека од него не се изроди никакво недоразбирање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
АРАПОТ: (Покажува на вратата.) Соња. БОРИС: А, доаѓа Соња. Браво. (Пауза) Го испраќа во претходница. (Арапот седнува) Си седна. Питом човек. (Пауза) Сега ми олесна.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
МАТЕЈ: Срам ми е. БОРИС: Не гледам. (Пауза) Дури сега ми делува. (Пауза) Го губам видот. (Пауза. Ги фаќа очите со прсти.) МАТЕЈ: Срам ми е. (Пауза) Срам ми е.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Сега ми требаш како алиби. Како лична карта на мојот хуманизам и ренесанса.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Е, Никола, уште ли ќе спиеш? - Ама какво спиење, со мака рекол Никола Влашки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Амајлијата ми беше ноќеска околу шијава а сега ми ја нема.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
НЕРОДЕН ПЕТКО Едно време си биле две жени - снаа и свекрва - и свекор.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Везден сум работал, сега ми се јајт, сакам да вечерам!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Јаа! Коа ти велев јас: „М'жу, коа да се крстиш да велиш по еднош и: Господи, брани од женска белја! А - ти не сакаше да ме почујаш!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Да, - реков, - сега ми е полесно, Трифун Трифуноски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Јас се најдов малце во небрано, ама сега ми немаше назад: - Па не знам, луѓето се генерално гневни на Америка и на улогата на светски џандар што си ја презема...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се сеќавам на една реплика меѓу татко ми и Чанга, чијашто порака дури сега ми се разјасни.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не помина многу, камионот експлодира. Дури и сега ми се заглувнати ушите.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
ФЕЗЛИЕВ: (Дури сега го забележува шишето пред Луков.) Ти си пиел? Сега ми е сѐ јасно.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сега ми е јасно зошто не си ме разбудил цела ноќ?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Командир сега ми стана Василије Зариќ. Ме наговараше да станам каплар, ама Милан К. Димиќ од село Мириево, ме поучи да не примам чин.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега не ми е срам од Уља, вели Мирче, сега ми е срам да ја сретнам Маса Ќулумоска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Не, не сум пиел. Не е тоа. Бев навален над бунарот, и одненадеж, како да ми се расцепи главата. Сега ми е малку подобро. Сега знам кој сум.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)