сега (прил.) - нема (гл.)

Не. Не дека работата не е во тоа. Сега немам време за тоа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кутриот Михаил, дури сега немаше со кого да си поприкаже и кому да се пожали.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тој успеал пак да го пресврти воспитачот и јас сега немаше зошто да се чувствувам виновен пред него.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Мисли, бидејќи јас сега нема што да мислам, осем ка смртта.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Почна да си шепоти сам за себе разни неврзани зборови: Најпосле го праша Крстета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Зборовите сега немаат пречки да се пресретнуваат со недослушнувања.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во својот конструкторски занес не забораваш да ја создадеш палубата Но притоа избираш и зборови, најбрзи зборови зборови со крила, зборови со умеење на птица во одредување на страните на светот Можеби тие треба да бидат едрата што ќе го поведат бродот низ тесните длабоки клисури и покрај подводните ‘рбети на могилите во кои се закопани соништата на отскитаните Одисеи што сега немаат море да се вратат.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Сега нема ни трага од споменикот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сега нема место за стамболовска политика. Преродувањето на стамболовскиот режим во Бугарија сега не се оправдува со ништо и претставува еден нов обид на политичкото недоносче да покапризничи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Името Бугарин во Македонија сега нема место, зашто веќе цели 25 години како живееме ние Македонците одделен живот од Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да беше со мене барем уште еден човек, додека оној се чиктиса право кон мене, и кога сакаше да ме разнесе со своите секачи, сандакон сега немаше да ни биде празен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога дојде до овој заклучок, тој можеше да се издише длабоко; во градите сега немаше никаков снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да е жив тој што ме оживе, ми вели, а ете, сега нема кој да го оживи.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сигурно ова е од огнот, вели Уља, сигурно огнот ѝ ја подгоре косата во коренот. Сега нема како да се држи, на што да се држи, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кога ме сети, еда, се сврте, ги ококори очиштата и сега нема каде: јас гледам во неа, еда, таа гледа во мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега и луѓето избегаа, сега нема ништо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А сега нема ништо да клоцне, да го истурка ложникот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Ти така мислиш, а можеби и не е така, можеби нема да биде така,” ѝ реков.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Нашата судбина се поистовети со нивната. Меѓу нас и нив сега нема разлика,” ми рече.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Посакав да играм до самонакажување - сега немаше ништо да го попречи нејзиното излевање.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Едно по едно, полипските пипала се смирија. Во нив сега немаше живот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тој некако необично и чудно се беше обогатил во социјалистичкото време и за разлика од многумина кои на ист начин се обогатија и страдаа, нему ништо не му се случуваше, имаше многу пари, а некогаш немал, копук, за разлика од тројцата стари играчи, кои некогаш имале, а сега немаа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пред само пет ноќи планираше да и ја смачка главата со парче калдрма, но тоа сега немаше никакво значење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гробот остана недовршен, тоа сега немаше значење.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Има и други одговори и на друго место ќе ги кажеме зашто сега нема време. бог живот многу црква човек дарежливост младост јазик отров грчката словенската буквите столпотворение науките Светото писмо 863 г.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Така сега Крле прескочи уште првата година во II одделение и со својата бистрина и надареност просто го зачудуваше како даскалот така и сите ученици, а најмногу од сите се чудеше и со особено задоволство се насладуваше Нешка, која сега немаше потреба на часот скришум да го погледнува, ами на секој одмор сѐ го дочекуваше заедно да излезе со него и брата ѝ Стојана и тројцата да си ги повторат задачите или да си играат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но сега нема каде. Ќе го фаќа црниот петел, бидејќи треба да се отсрами со нешто.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тогаш имаше многу магла и гласовите тешко им се пробиваа низ пасамката бели влакна, а сега нема толку магла, ама има тенки и скоро невидливи сиџимки дожд низ кои исто така тешко се пробиваат гласовите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- А не, не, тој сега нема повеќе да излезе од ќелијата... - им рече игуменот успокојувајќи ги.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Ама...“ „Те молам! Ако можеш услужи ми и не ме прашувај. Сега немам време да ти кажам... Должен нема да ти останам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
За Силјана и напре немало работа и сега немало, при сѐ што сега му се смилила работата и куќата; арно ама требало да си ја трга џезата што го колнале татко му и мајка му.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Нему, да признаеме, не му беше лесно: за него сега немаше ни селски празници, ни излегувања на сретсело како некогаш; мораше да седи дома плашејќи се од заслужената одмазада од луѓето кои, ако не друго, сигурно безмилосно ќе го мајтапеа онака како што умеат само селани.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И знаеше дека тоа што го откри сега нема никогаш да го заборави.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
АРСО: Се нема каде!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Па, сега нема што друго, ќе поседиш малку со нив, после тие сами ќе си одат.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Во Москва сега нема месечина, но којзнае дали Русија има место уште за двајца револуционери?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Црквата екна, офнаа иконите, се затресе олтарот - така му се стори на попот Ставре кој сега немаше друга моќ во себе освен да се предаде на семоќниот водител негов, оној што го тешеше, ама и го туркаше од немило до недраго, како и сиот негов народ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)