сега (прил.) - гледа (гл.)

Сега гледа во огнот. Очите ѝ се полни пламенчиња и искри.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас некого запамтив, па дури и сега гледам смеа и подбив во некои очи и нека бидат сигурни дека ќе бидат преземени соодветни дисциплински мерки, а можеби, дури и многу строги.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Погледнете уште еднаш. Јас имам триесет и девет години и четири деца. Сега гледајте“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега гледаш“, рече О'Брајан, „дека тоа е, во секој случај, можно“. „Да“, рече Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
О'Брајан се сврте малку во фотелјата, така што сега гледаше во Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сега гледам дека тоа и не е важно – разбојот, без или со мене, така ја ткаеше приказната... ***
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Од високото сега гледавме на миризливиот бел килим од расцутените сливи и другите овошки.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но, сега гледам, работите стојат поинаку, бидејќи вредностите кои ги држеше тој пред себе како црковни табли, всушност ги доживуваше како товар што насилно му е натоварен, а за неговите кошули и за огнот в куќа и во нас, и уште за сандаците за замрзнување на кои им скапуваше газерот, за разглавените капаци на клозетските шолји, за штекерите без жица за вземјување, за цевките ф-15 за одвод на водата од машината за перење и бигорисаните цевки за довод на топлата вода, за недоволниот притисок на водата во бањата и преголемиот притисок во неговите уши, за лековите за детето што не можеа да се најдат на рецепт, а можеа да се најдат еди каде, на другиот крај од градот,
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Еве сме, Билјана. Сега гледај!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
И потем заминавме секој во својата одаја. Како сега гледам: одиме, секој по својот пат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Дури сега гледам дека е отсечена како со секира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И сега гледај една смешна ситуација: грчко-италијанскиот фронт е пред Тирана, а ваму цела Грција е окупирана од Германците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме интересира како сега гледате на животот, што пишувате сега. Одвај стигнав до вас. Од цевка, во цевка како низ саќи, плус избенување стражи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Плашејќи се секогаш од радикални решенија со смекната душа од селидбите, од ударите на судбината, тој сега гледаше дека децата се ослободени од неговите фрустрации, но го плашеше тоа да не предизвика спротивен ефект во новата средина, па да се урне неговата морална тврдина.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Еве сме, Билјана. Сега гледај!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Сега гледам дека ноќта била најдебела овдека. Во шумата. Никаде не е толку трудна ноќта како меѓу буките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луѓето долу, на улицата, имаа смалени фигури и беа раштркани по плочникот, ретки автомобили брзо ја пресечуваа стеснетата бела врвица по средината, само двократниот црвен автобус, откако ќе се занесеше на завојот од плоштадот, на влегување во главната улица, лазеше тука рамно, притеснет во некоја своја одредена четвртеста линија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Претпазливо, како да ја испитува издржливоста на железните пречки што го држат, се наведнуваше со телото над уличната бездна, сеќавајќи го уште посилно засекот на железото во мекото месо на подлактицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Човекот ги префрли обете раце преку железото, како да се распнува на него, и сега гледаше удолу без она несигурно стоење на тлото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)