само (прил.) - не (чест.)

Нека се вика, нека се вика... како сакате, само не Сталинка...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Само не беше сигурен кога тоа ќе се случи, но му беше јасно дека партијата го има утврдено денот „Д” за конечно обвинување и ликвидирање на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сите испраќаа поздрави од своите познати, а малата Мирјана од Скопје напиша и писмо, само не ми кажа дали до нејзините роднини или до нејзиниот сакан...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Преполн сум со сечии фекалии, било чии, само не мои.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Глумците пеат. Глумците прават сѐ само не глумат, а сите други глумат сѐ само не работат она за што ги бива.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Усмевај се ако сакаш. Само не приспивај се. Не мисли дека една таква усмевка може да измени нешто во животот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Претпоставувам, досаден. - Да. Само не знам зошто мудроста редовно оди со здодевноста.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Повеќе би се радувал ако чичко ми, кој беше учител негде во далечната Србија, ми донесеше грст бонбони или вистинска гумена топка, ако ми подареше било што, само не онаа книга со која не знаев што ќе правам.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
ПАНДЕ: Море, ќе ги откорнеме, само не знам кога!... МАРА: Кога ќе изгине светот.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Јас само не сакам да го усмртам вашиот син и тоа е сѐ. Затоа сум овде.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Така при запалени боринки се собиравме во една одаја сите што бевме останати во селото, ги одврзувавме црните шамии, врз нив ги стававме кадрата на нашите дечки и ги гледавме, им шепотевме, а тие само не гледаа и не гледаа, а ние со шепот им зборувавме и со лесен допир, со прстите им галевме образи и чела, со болно навлажнети усни им бакнувавме очи, а тие само не гледаа и само молчеа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пак молчење. Сакав да станам, да речам дека сѐ јас ќе работам, дека не треба и тетка Рајна да доаѓа ако не може, дека јас нема на училиште да одам ако затреба, само не, само тоа не... се тресев во постелата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кај нас, театарџиите (секоја чест на исклучоците) во слободно време можат да бидат се: пекари, лекари, столари, аптекари, травари, таксисти - само не консументи на театарски претстави во кои не учествуваат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
ВАСИЛКА: Играјте си, веселете се, само не заборавајте и да се поднапивувате. Винцето не е лошо!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Ха, ха, - рече Претседателот. А Змејко мислеше: кога си ваков, без ниедна трошка сигурност, и кога неа си ја загубил толку евтино, како овој тука, тогаш не ти останува ништо друго, освен да ги повторуваш зборовите на другите, да ги повторуваш нивните движења, да чекориш како што чекорат тие и да се смешкаш вака проклето изгубено, а смеата да ти е сѐ друго само не смеа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Барабар учествуваше во приготвувањето на сѐ и сешто, само не во неговото трошење преку зимата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од другиве излети главно нема фотографии зашто се инкриминирачки и можат индискретно да се искористат за јавна бламажа, или тајна уцена па, секако, е подобро да не паѓаш во транс, па да документираш нешто што може да биде сѐ само не да биде трајно... па, нели излет се вика?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Донеси ми вода. - Добро, Јоне, ќе ти донесам, велам, колку сакаш ќе ти донесам вода, само не пијај отрови, не пусти си ја душата, не пусти ми ја и мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Смислете нешто. Обидете се со некој арабаџија.“ Боже, биди милозлив како што си мудар, мислеа тие и беа покорни во својата нејакост, свесни дека сѐ се само не и ум.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Напишете го и јас ќе го потпишам... сѐ ќе потпишам. Само не во собата 101!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само не знаеја децата дали една и иста мравка изнесува повеќе или само едно зрно, бидејќи сите имаа еден „сурат", сите беа облечени во црни алишта и обуени во исти опинци.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Си велам во себе: „Не кобалт, само не кобалт, неее...“ зашто го гледам зет ти Џеф од карши како се спрема да коментира.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Една Лидија што е голема до моево колено и што има очи како џамлии. (Само не брзајте, ќе ја запознаете и ќе ви се здодее од неа.)
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ми пречеше и дебелион. Сфаќајки сѐ седеше глупаво опуштен, дебело, ќосаво бебе што само не ќе се расплачеше.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Кракатау:Пак да не си се закачил со чоекот, или во СДС да не поминал, сѐ му ебем?!
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Каљостро:Не, само не е народно, тој фура друг концепт.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Как ви зделајте?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Само да не сме она што сме. Само не тоа. Никако тоа.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Така ти треба, - свика Величе и веќе имаше камен во раката, само не знаеше на која страна да го џитне.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Само не разбирам зошто, кога разговарате за тие нешта, тато те нарекува феминистка и Ерика Јонг. Што е тоа?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Само не го знаеме бројот, се обидувам да го прифатам разговорот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никогаш не го потценував твојот интелект и способност, само не ги сакав твоите гревови.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)