Со тоа кончетото речиси станува она што ние го нарекуваме “внатрешна форма на говорот”.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Таа се движи од еднодимензионална права до речиси пополнета рамнина, што значи дека толку се преплетува и врти што речиси станува дводимензионална.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)