И така тој по нивјето, по гумната, таа дома — ретко ќе се сретнат до есен.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ретко ќе се најде перо и рака да ги опишат, но отприлика изгледаа вака: — Аман ага, аман пашум, аман султанум! — пиштеше и се виткаше од ударите дедот Стојко Кусибоја налегнат во сред двор во тињата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кај Батанџиовци една вечер станаа пискотници во племната.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Многу ретко ќе ја напуштам.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Многу ретко ќе се случеше волци да нападнат добиче или да се доближат до колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Она пладне, кога војната беше оттатнета, а нејзините сенки сѐ уште стоеја во изгорените куќи на нивното село, и во разурнатите мостови, и во разодградените плотишта, а по селските сокаци се тркалаа празните картонски кутии од УНРРА, и селаните се облекуваа во половните американски карирани виндјакни со неминовната црвена шарка, и кога двете селски бакалници беа прекрстени во Кооперативни сектори, а секој нивни ден се завршуваше со по една фронтовска конференција, на која тие по двајца-тројца продолжуваа да се запишуваат во Задругата; она попладне, во кое исто така мнозина, продолжувајќи да немаат доверба, а и Змејко беше меѓу нив, обично молчеа, за сето време, сите тие денови, и додека се меткаа по цел ден по средселото, а и вечерта на конференциите, а дури после си се разотидуваа кон дома; она попладне, кога ќе им станеше чудно ако речеше некој дека оваа вечер нема да има конференција, толку чудно и толку пусто, што дури и самите би ја закажале неа, она додека исчекува задружниот курир - поранешениот пандур, - пак да притропа со барабанчето по сите мегдање од селото и се чудеа што уште го нема; во таа тишина, во која стоеја зачмаени на средсело сите мажи, а меѓу нив само ретко ќе пробечеше некој глас, кој можеше да бара или огон, или тутун, кој ниеднаш не кажуваше ништо повеќе: тоа пладне, во кое подоцна се насобираа сите крај една лимузина и еден џип што пристигааа од градот, носејќи уште една од сите оние делегации, што доаѓаа на конференциите и постојано им го зборуваа сѐ тоа пак тоа, сега од колите излегуваа луѓето и се поздравуваа со селаните со онаа неприфатена, одгатната фронтовска желба за приближување и Змејко уште на прв поглед го препозна онојго.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ретко ќе се најдеа зачекорени по голините на пресеките. Небото паѓаше сѐ пониско.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во историјата на ослободителните движења во светот ретко ќе се сретнат меѓу успешните водачи на револуциите во нивните личности и успешни градители на државите по ослободувањето!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ретко ќе се сретне во поновата историја на народите револуционер со долгогодишен стаж, револуција со подолго траење од палестинската.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
За волја на вистината, треба да се рече дека Арафат, придавајќи им во животот големо, понекогаш и пресудно значење на симболите, на пример, при говорот пред Советот во Њујорк го остави својот револвер во гардеробата на светската организација.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Ретко ќе се чуе некој да се фали како прочитал убава книга, како скопал голема леа, како помогнал дома, како одморот си го поминал во Душегубица, Блатец, Теарце, Трново, Наколец или некое друго македонско село, кај дедо и баба, кај стрико и стрина.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Стигнавме да ги гледаме и првите американски каубојски филмови, борбите со Индијанците, а ретко ќе гледавме и некој индиски филм, со носталгични песни, кои често ги гледаше и Мајка.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)