Наспроти нив авторот ги поставува „кинетичките ритмови како основен облик на нашиот осет за реално време”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Бидејќи постоеја дванаесет ролни чија содржина не е поврзана, Ворхол употреби трик за да ја избегне елипсата: филмот истовремено е проектиран на две платна кои претставуваа две паралелни дејствија.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ролните, кои беа со еднаква должина (30 минути), не беа пуштени истовремено (едната завршуваше додека другата беше во тек), па дејството на овој начин, слично како во Sleep, би можело да се одвива во реално време.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Живеејќи во Картагина, во таа митска татковина на сега заробениот Југурта, стариот Бургиба, како да бев самиот во стапицата на легендата од која требаше да го најдам излезот во реалното време.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)