рамнодушно (прил.) - рече (гл.)

Благоја со надеж го погледна. Но не ја искажа својата возбуда, сако рамнодушно рече едно „а“ и појде дома.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Благоја со надеж го погледна. Но не ја искажа својата возбуда, само рамнодушно рече едно „а“ и појде дома.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Гледаш оти знае дека сум глув“, рамнодушно рече Марко и, без око да му трепне, продолжи на Едо да му го кажува тоа што му го кажуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)