Станува и, иако беше опоменат од претседателот на Дисциплинската комисија дека изрази на верски чувства поради тоа што црквата е одделена од државата не се дозволени, сепак ги составува дланките, ги положува на градите и притоа ги превртува очите нагоре.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ѝ зборуваше за некоја имагинарна личност, лудо вљубена во некоја девојка, притоа ги набројуваше доживувањата на тој несфатен несреќник; отворено ја страдаше својата болка а заклучокот што го беше изрекол се чинеше фасцинантен: Требало секогаш да сочувствуваме со лудо вљубените.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Цел месец го поминав во лечење на раните, а притоа ги враќав затрупаните сеќавања кои не биле толку лоши моменти.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)