притаено (прил.) - во (предл.)

Она девојченце, сега притаено во својата рамка, пее и има едно око. Но не е киклоп.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој шум, сред оваа неначната тишина, добиваше размери на експлозија и за сѐ живо, а притаено во долината, беше настан, беше напнување на слухот, потреперување на срцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Она девојченце, сега притаено во својата рамка, пее и има едно око. Но не е киклоп.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)