„А што е нашето земно тело освен привремено живеалиште за нашата душа?“ се насмевна повторно старецот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„И раните на телото се привремени, како што крвта и месото се привремени, оти нашите вечни тела се од друга материја, која не може ниту да се рани, ниту да се уништи.“
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)