Ве фотографираат, ви ја покажуваат фотографијата и забележувате дека навистина не изгледате убаво со премногу сериозен лик.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Беше премногу сериозна за да открива детали, и тоа на оние кои имаа дупло помалку години од нејзините.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сите тие премногу сериозни пофалби, кои, од пречеста употреба, веќе звучат несериозно и излитено...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Даскалов е и премногу сериозен за да стори таква пакост.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дури мислам, тој беше единствениот помеѓу оној крут партијски свет што имаше не само разбирање, туку и сериозен однос, кон слабостите на обичниот човек.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)