Ги качија, значи, на железничката станица во задушливото купе од трета класа, да не свртуваат премногу внимание врз себе, и ги испратија кај вујко им со двајца непознати трговци, негови пријатели и со по десет златници што Моше дома им ги заши во поставите на нивните нови палтенца, грижно кроејќи го да не се познава и зацврстувајќи го со посилен штеп поработ што прецизно го испланира.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
А тие само благо ми се насмевнуваа, сфаќајќи ја сета моја бурлеска, не обрнувајќи премногу внимание на тоа.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)