премногу (прил.) - се (зам.)

Христијаните, оние што стоеја простум, само ја пренесуваа тежината на телата од едната на другата нога а седнатите се правеа божем премногу се забавени со орлите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Премногу се замислија самите себеси во слична положба за да можат да не си замерат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се повлекуваме во хотелот. Заморот го чини своето. Тешко заспивам. Премногу се случи за еден ден и една вечер.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не, не ме измачуваат проблемите со кои е пренатрупан мојот случај, повеќе ме загрижуваат настаните што ќе уследат. Мислам на Даскалов, на Боге од Бањи!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А од друга страна чуствувам потреба со некого сепак да разменам неколку вистински зборови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Наеднаш ми се причинува дека премногу се арчам во необмислени заскитувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
СИВИЌ: Премногу се напрегате господине Херцог. Ви треба одмор.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
За вистината, не оти некој пак да речеш премногу се возбуди, напротив, рекоа ништо, која мајка ќе оди, ќе се врати.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Од некни премногу се измени. Го потфатила истата болест на полјакот: по цела ноќ вооружен се врти околу куќата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Една старица и нејзиниот син чекорат по паркот Каненфелд во Базел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ако премногу се загледаш во бездната, и бездната ќе се загледа во тебе.“ Фридрих Ниче: Отаде доброто и злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мене ми е многу мило дека сум бабин убав, бабино сонце, машко на баба - и кутре, и пиле, и маче, и зајаче, и билбилче и сѐ можно и неможно - ама ми пречи дека премногу се грижи за мене и тие милосливи зборови ми ги кажува и пред другарите, па Љупчо, водачот на нашата група, ми се потсмева - бабино галениче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
VIII Сѐ до вечерта Бошко го мачеше забелешката на Најда, но тој премногу се надеваше во одењето кај Дика во селото преку Пелистер, за да може да најде сила да го открие значењето на зборовите што му беа речени.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Премногу се издолжи оваа ноќ, втаса да забележи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Премногу се измешани Балканците. Долго време ќе војуваат едни против други, самите против себеси!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А во тоа одржување на видот и репродукцијата, единките премногу се расфрлуваат и трошат, и тоа непотребно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)