Коља, пак, кој како жив беше писател, често зборуваше неумесно и грдо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сето тоа беше на површината бидејќи нивната суштина премногу беше оддалечена од овој живот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од авиони, пушки и митралези премногу бевме преплашени во нашето место за да можеме да го издржиме и тоа од филмот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Потоа се туркавме околу чешмите да се измиеме и испотени да се напиеме вода.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Се качувавме по дрвјата, иако наставниците молеа и викаа да не се качуваме - може некој да падне, па да стане несреќа.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Очигледно за нив овој ден не беше безгрижен, зашто премногу бевме распалавени.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И сѐ така - вие ќе си доаѓате и ќе си заминувате, а јас ќе ве пречекувам и ќе ве испаќам...“ не ја забележаа тагата во гласот, премногу беа радосни дека нивниот сакан Еко ги пофали.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Веќе не можам да се сетам на редоследот на моите планови, премногу беа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Кога само ќе се сетам дека цели три месеци се занимавав со проучувањето на тајните на физиономијата, додека најпосле, во текот на едно единствено попладне, не решив да станам сликар, градинар, механичар и морнар, и додека не заспав со помислата дека сум роден за наставник и не се разбудив со цврстото уверување како гранит дека кариерата на царинарник е она што отсекогаш ме влечело...!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)