потполно (прил.) - бев (гл.)

Тој потполно беше во власта на некакво бесконечно отсуство и реалност на непостоење, колку што воопшто тоа може да се замисли.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Понекогаш мртовецот наминуваше во библиотека или разговараше со девојчиња.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)