поточен (прил.) - во (предл.)

Велат, дека во Мајнц, најголем бил карневалот во Франкфурт, поточно во предградието Хедерхајм, што го викаат дури и „Мал Париз“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но јас, твојата Рада, само што пафнав со крилјата, се струполив во калта, поточно во глиб во кој сѐ уште тонам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Живеев во Србија, поточно во Нови Сад.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сега, катаноќ ги слушам како си играат, како се караат во мене, поточно во просторот меѓу слепоочниците и темето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се прашувал: Како и зошто дојде до тоа стиховите да ја извршат својата мисија, да погалат, да облагородат во длабочината на фронтот, а не во близината на стиховниот источник, поточно во мојата најблиска близина?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
За време војната во Босна и Херцеговина, поточно во Мостар, многумина од муслиманското население изјавиле дека никогаш не помислувале наутро најпрво да се свртат кон Мека и Медина.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Да, сега се сеќавам, беше тоа во Херцег Нови во летото `71, поточно во Игало каде што се лечеше татко ти.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Е, токму тој несреќен генерал без документи а со генералска става, Ролан Јаковлевич, се беше вселил кај Трајче Кусакатски, или поточно во домот на неговата вдовица Родна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во тој проклет куплерај или поточно во кафеаната го убија и оној несреќен солунец Раде, кој им се закануваше на властите од секое место и во секое време.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
На крајот на таа пијана ноќ, или поточно во утрината, се разбуди токму на таа иста софа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)