Или, нешто подоцна, прво констатира - после перцепцијата на столот во собата, дека “вака секој би требало да ги гледа работите онакви какви што тие навистина се”, а веднаш потоа поставува сомневање: “...кога некој би гледал постојано вака, никогаш не би посакал да работи ништо друго...во тој случај, што со другите луѓе?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)