постојано (прил.) - плаче (гл.)

Растеше со променливо здравје: некогаш засилено удирајќи со главата во босиците од мајка му како јунче не можејќи да се насити од цицање, а некогаш не сакаше да цица и постојано плачеше без престан и дење и ноќе.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Едната, на која ѝ пцовисало кучето, постојано плачела, па еден ден нејзината пријателка ѝ рекла: - Што плачеш толку!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По смртта на сестра ми мајка постојано плаче.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
А тетка Анѓа постојано плаче и жали што од учителот досега нема никакво писмо.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)