постојано (прил.) - бев (гл.)

Наташа со автомобил кој случајно намина ја однесоа во болница, а потоа за неколку дена ја префрлија во големиот град во психијатриска клиника.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа излезе од таму без дијагноза, формално здрава, но до крајот на својот живот постојано беше насмевната.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
-Сево ова е привремено - зборуваше Ирина, загрижена, а во себе мислеше: „Да и се случеше тоа на онаа плачлива глупача Наташа - тоа ќе беше едно; таа тоа можела и да го сонува; но Вадим... со неговото студенило, практичност...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И освен тоа, Вадим мошне трезвено го сакаше татка си: тој речиси не ни тагуваше на погребот и подоцна постојано беше мирен...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од денот кога се случија оние протести на луѓето од Маказар во врска со водата што им ја беа заробиле, јас постојано бев обземен од мислата за копањето на бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но никогаш не купија, бидејќи одговорот на продавачот постојано беше - нема.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Постојано беше во црно со црна шамија на главата. И зиме и лете.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ратка постојано беше на дијазепами од шокот кој го претрпе.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Посетителите, барајќи го уметникот постојано беа изненадувани наидувајќи на еден дваесетгодишен невротичар.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа прва стануваше наутро и последна легнуваше ноќе, а преку целиот ден постојано беше зафатена со безброј задолженија дома и во градината.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Без да биде свесна дека сама си се лекува од состојбата во која се наоѓаше, таа ќе стануваше и постојано беше зафатена со непотребни секојдневни работи во куќата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Веројатно имате право – реков. –Но вистина е дека јас постојано бев со помислата оти нешто ми недостига.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чувствував потреба да бидам близок.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Тука се пикнавме во ровови и бункери и на тој начин постојано бевме на нишан.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ели светеше од радост. Таа постојано беше нетрпелива - кога ќе тргне во училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Уште при будењето го здогледував нејзиниот лик, потоа неколку часа одеше да ги риба подовите кај некои од побогатите семејства, а откако ќе се вратеше остануваше крај мене, и само на кратко се оддалечуваше од мојата постела, за да го потсреди домот или да зготви нешто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многу боледував во детството, и мама постојано беше крај мојата постела.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За сето време додека чекореше меѓу дрвјата тој веќе ниеднаш го немаше во себе она подмолно, проклето и застојано чувство од сите поминати денови за себе си сосема сам; постојано беше со оној напред; тоа сигурно и неотуѓиво му го носеше сето тоа време оваа крвава трага, што се протегнуваше меѓу нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еден куп луѓе во бели мантили постојано беа околу неа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Јана постојано беше покрај неа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Гардата постојано беше подготвена да прима нови членови и секретаријатот секоја година во мај организираше кампања за регрутација на потенцијални гардисти.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Најпосле, сепак ќе ѝ ги дадеше парите, терајќи ја да смисли што ќе јадат утредента за ручек.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ѕидарите се разотидоа дома на зимување, а градителот ја минуваше зимата во својата колиба од која речиси никаде не излегуваше, а постојано беше свиткан над своите планови и пресметки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И точно сред лето работата беше завршена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ернест умре а Хари, којшто работеше како фрескосликар, постојано беше на пат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Изборот на фабрики не беше тежок: јавноста постојано беше „бомбардирана” со вести за штрајкот со глад во „Чик” - Куманово, дваесет и петте загубари, за случајот со „Стакларница” - Скопје...
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Имавме едно радио во облик на раширени крилја на паун, кое татко го донесе кога се врати од Цариград, кое како да беше дел од куќата крај реката Вардар во Скопје, дел од семејството.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Речиси постојано беше отворено, живо. Понекогаш замолчано, другипати гласно, во зависност од станиците кои се слушаа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев многу чувствителна и природно беше што ми се чинеше дека сите ме мразат, дека никој не знае со мене да зборува, постојано бев расплакана.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа ме изморија од сукање, постојано ме тераа – ајде Миле, мене помогни ми, другата исто така и постојано бев зафатена.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа ќе земеше што има за ручек и стомни со вода, зошто постојано бевме жедни.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние две постојано бевме заедно, зашто бевме врснички, но немавме никакви играчки.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тапата болка во стомакот постојано беше присутна, само што повремено се намалуваше, а повремено се зголемуваше, додека неговите мисли, во зависност од тоа, се прошируваа или се стеснуваа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Под врбата имаше само една клупа и долга маса на која постојано беа распослани неколку дневни весници и на нив положени очила и пепелница, најверојатно за да не ги одвее ветрот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Иако постојано бевме заедно во работниот дел на денот и сосема сами во неговиот стан, по завршувањето на службените обврски (доцна попладне или навечер си одев дома, кај син ми Ѓоко, и ниедна ноќ не отсуствував од дома) ретко легнувавме, а кога ќе легневме работата си ја свршуваше како службеник со однапред зацртан план.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Постојано беше исто, истите канцеларии, истите луѓе…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но двајцата избегнувавме да зборуваме за нашите чувства, во станот постојано беше тишина.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
По опоравувањето од операцијата, кала се врати в село и нејзината куќа постојано беше посетувана од селаните кои беа љубопитни да го видат детето што има запче, а и да дознаат поподробно за оној редок скаменет плод што ѝ го извадиле од неа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со Илко станаа многу блиски, постојано беа заедно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ја засака Злата и не можеше без неа. Постојано беа заедно.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Доби висока температура и постојано беше во бунило.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но постојано беше во болниците и на крајот од 71. умре од „акутна интоксикација“. 236 Margina #17-18 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И затоа постојано беше во неа: ги гледаше извонредните композиции, разните мотиви од овој и оној свет, од животот и смртта; ја гледаше огромната вечност, огромното божје царство населено во овој мал простор, во секое делче на ѕидовите, на сводовите, столбовите, куполите; чкрапаше со апаратот и ги сликаше ликовите воодушевен од нивниот природен израз близок до човекот, до радоста и тагата негова, со бои што го оживуваат, што ја потсилуваат драматиката, трагиката, и со темен фон зад кој се наѕира небесниот свет, обземајќи те со таинственост и возбуда.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Од мака и јад се пропи: постојано беше пијан и веќе не мислеше ни на куќата, ни на судот, ни на семејството.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Еден од нив, во беспрекорна облека, со цвеќе во реверот, спокојно и сигурно седеше и течно разговараше со другиот човек, кој постојано ги прекрстуваше нозете, правеше гримаси, пелтечеше, постојано беше немирен чепкајќи си го носот, и се вртеше во својот стол.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дури кога заврши разговорот, кога пациентот стана, се наклони и го напушти подиумот, јас сфатив дека д-р Мек Нивен беше човекот кого го сметав за пациент.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Колку убавини ми имаат дотечено од кај неа. А јас, ете, не ги спомнувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А Ана постојано беше со мене. Како втора јас. Затоа и отсуствува од зборовите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но постојано беа невидливо напнати, крајно претпазливи пред секој гест, штитејќи ги животите на припадниците на своите семејства.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На полигоните постојано беа убедувани дека ќе им требаат само два - три дена, најмногу пет за да го скршат и поразат противникот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Постојано беше ведра и насмеана.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Неколку чифта очи постојано беа вперени во мене.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Почна да се чини дека секој пат кога ќе отидевме некаде да се фаќаме- на задниот чардак кај твојата полу-глува баба, мустаклија Италијанка која седеше пред станот кикотејќи се на репризи од “Ја сакам Луси”; или во собата за рекреација во подрумот на твојата пријателка Џини додека родителите ѝ беа на целоноќно куглање а таа беше горе со тогашниот ⥊ симпатија Брад; или далеку во предградијата, во драјв-ин киното “Огромниот Близнак” за време на таканаречениот Елвис Фест викенд - удавената жена постојано беше со нас. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 182
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе се бакневме, усните ќе ти се отвореа и кога твојот јазик на неколку наврати ќе посегнеше по мојот, ти го откопчував првото копче од блузата, откривајќи ти го младежот на дното на грлото кој беше во хармонија со помалата дамка на аголот на усните што јас толку многу ја сакав, а потоа второто копче кое откриваше нежен златен крст - јас секогаш се обидував да го сметам само за моден детал - што се нишаше над расцепот на твоите гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Третото копче ти ја разоткриваше чипканата набабреност на прслучето и јас си ја лизгав раката низ дезенираната мрежа напипувајќи ја цврстината на твојата пупка која ми се креваше кон прстите, но ти малку ќе се повлечеше и во позадината на забрзаниот ти здив твојот бакнеж се оддалечуваше и јас почнував посилно да те бакнувам обидувајќи се да те намамам да се вратиш од каде и да беше и конечно, држејќи те како да бев само пријател утешник, те прашував, „што си мислиш?“ иако, се разбира, знаев што ќе одговориш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бабата Перса се радуваше со неа како со вистинска, нејзина внука, додека пак на Пелагија радоста постојано беше заматена од некаква невидлива и далечна закана.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)