порано (прил.) - и (сврз.)

Ружите во Розино оваа година процутеа десетина дена порано и затоа празникот на ружите, се закажа порано за 29 мај.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Што се однесува до индуктивниот поглед врз светот на разнообразните нешта, кој татко ми, како што реков, ми го всади порано и подобро од сите професори – него го користам често, некогаш и не сакајќи - на пример, кога минувам по улици и ...уште една згазена мачка од синоќа – малолетните камиказе возачи станаа сообраќаен терор – нормално кога улиците се претесни – урбанистите пред десетина години не мислеа дека градот сосе сообраќајот толку ќе нарасне – метро?, но подземјето на градот е преполно со цевки и жици...итн. или...во центарот на градот, во паркчето меѓу градските кули, додека мирно си седам на клупата, нешто остро ме пецнува по левата нога – од некој кат, од некоја од околните висококатници, некое дете пукало со воздушна пушка во мене – децата некогаш гаѓаа врапчиња, а сега луѓе – нормално, сѐ подоцна легнуваат, сѐ подолго го преспиваат денот, а кога ќе се разбудат, се нервозни и лути – а што ако наместо во нога ме погодеа во око, кој ќе ми помогнеше? – зошто ниедна влада во оваа држава не го регулира ноќе времето до кога малолетниците можат да останат во кафулиња – итн...итн...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ако се најдеш со него добро ќе биде и за тебе. Тој е појден порано и нешто повеќе има научено. А, е седан и во Влашко, со мајстори, доста години.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И тогаш, ете, се случи и тоа што никогаш не се случило порано и во кое до денес никој не поверувал дека се случило: Ескимките одеднаш добија тен како чоколада.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Порано и баба ѝ и дедо ѝ живееле во таа куќа, но сега тие живееле со другите внуци.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Сум бил, порано и јас возев возови.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Наутро мора да станува порано и во одредено време, па мора да се мие, па мора да се облекува.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ама на третиот ден, велеше, ловецот ќе дојде порано и со пила ќе ја засече буката на која се качуваше мечката, ќе ја остави само малку недосечена, велеше, колку да се крепи, да се држи исправено дрвото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)