Како еден од обидите за самоубиство е и фрлањето под воз кое порано во Македонија беше практика, но денеска може да се каже дека е сè поретко и тешко спроведливо со оглед на кризата во Македонски железници и само два воза кои сообраќаат во текот на денот.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Сега ќе се одделуваат многу поголеми количества домати и друг зеленчук за извоз и за домашна консумација, зашто порано во Бугарија со оранжериско производство биле опфатени само околу 400 декари земја.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Боже, истата прашина што ја гледал порано во младоста, помислува; ништо не ѝ можело времето.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
- Доцна, работиме во две смени. Подобро ми беше порано во училиштето, можеби, пак ќе се вратам, разговарав со директорот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
А кој те тераше во толку да си дома? - Никој, самата јас.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ти порано во колку се враќаше навечер од надвор? Во девет часот, нели?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Замина порано во пензија, како што замина порано и оттука!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Кога Орлен Шумков викнал да не се пука заради опасноста да биде погоден со куршум Онисифор Проказник и кога неколцина се исправиле за да се стрчаат и да му помогнат на челникот, врз нив, врз извиците со кои се бодреле и врз писокот на ветрушката што се оддалечувала, се урнале неколку грмежи, и тие, пак залепени со гради за земјата, знаеле дека шестмината што некако ги опишувала со прсти и со очи Ганка ги измамиле со источничка војничка или арамиска мудрост: гледале во оној што доаѓал пред тоа на танконог шарколија и не виделе дека другите им дошле зад грб да ги косат со сигурна рака и сигурно око.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Лозан Перуника ја повлекол кон земјата Ганка (таа не ги чула истрелите), го сторил тоа како еднаш порано во лесновската шума што го сторил со пијанството на крвта Арсо Арнаутче, со машка грубост освојувајќи ја врелата младост на Фиданка Кукникова.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Макар што немаше луѓе, ни поп, ни брави за курбани, ни брашно за погачи, ни вино ни ракија како и порано во среќно време, старците и бабите што се прибраа од збеговите пак дојдоа в црква да запалат по некоја свеќа или пак да се прекрстат пред иконата на свети Илија да ги има во раката нивните мили и драги што беа затворени во тврдината на Пешта.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Развивајќи го своето сфаќање за музиката преку делата на најзначајните композитори на европската модерна, Шенберг и Веберн (спротивставувајќи се на првиот и надоврзувајќи се на другиот) и спојувајќи го со обновениот дух на дадата, тој во доменот на музичкото мислење направи нешто аналогно на големото субверзивно и револуционерно дело кое, неколку децении порано во ликовната уметност го оствари Марсел Дишан.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Порано во Крива Паланка имаше Народна библиотека, Дом за народно здравје, Народна техника, та дури и Народна милиција. Ама, порано.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
- Навистина, наше Маре е една од најличните; веројатно ширела убаво чувство додека го јавала белиот коњ - беше рекол еден од селаните заборавајќи ги коментарите што ги изрече час порано во врска со заечката нога. – Таква убавица да клајш на чело на колоната е најголемата пофалба на победата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)