попусто (прил.) - стои (гл.)

Постои тој миг, тој замок без ѕидови, врати, тврдина или збор што попусто стои, водоскок зелен при кого божилак свратил небиднина, сон ли, несон ли да крои?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)