Хоризонталното поклонување пред господинот телевизор и дремката, убавата и мирна дремка, се работи поради кои понекогаш успевам да го преживеам умирањето на неделата.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Суштинската добрина го штити Френк од каква било сериозна повреда: Манхоговата природна злоба понекогаш успева да нанесе зло, но најчесто е автодеструктивна.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Понекогаш успеваше да истурка хартија или вреќа, да отвори пат за својот студен и мокар здив.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)