Понекогаш плачевме, другите не разбираа зошто.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Некои писма беа тажни, полни горчина, жаловити, некој весели и полни шеги. Понекогаш плачевме, де тагувавме, де се смеевме...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)