Зашто, употребувајќи го тој збор, човек признава дека си игра со реалноста; потоа, со повторна употреба на двомислата го брише тоа сознание; и сѐ така во бесконечност, и со лагата секогаш еден скок понапред од вистината.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Претседателот Етхем-паша беше малку издвоен и понапред од редот на судиите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)