подоцна (прил.) - ќе (чест.)

Подоцна ќе го соблече жакетот за да открие уште облека од марката „Ралф Лорен“, и „Ролекс“ часовник.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
“3 Во таа насока живото тело или „машина“ се разликува од неæивото не во основата, туку едноставно во тоа што е послоæено во однос на распоредот и функцијата на неговите делови и има поголема хетерогеност меѓу неговите најмали делови (атоми).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Облечен е во „Ралф Лорен“ поло жакет од кожа и во широки панталони.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во преобразбата дојде до испаѓање на старосемитското sadhe од грчкото писмо и до создавање на неколку дополнителни знаци за одбележување на вокалите Грчката, латинската и кириличната азбука на Палатино, 1548 г. од грчкиот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ова Декарт го сумира во:“... телото на човекот не е ништо друго туку статуа или машина создадена од земја“, гледиште што подоцна ќе биде потврдено во мислењето изречено од Лајбниц: „Сè што се содржи во телото на човекот или во животното е исто толку механичко како и она што се содржи во еден часовник.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тој начин, архаичниот грчки систем од 23 знаци во алфабетски ред, кој завршува со симболот ypsilon, го сочинува она првобитно општо јадро, од кое подоцна ќе се развиваат сите останати варијанти на грчкото алфабетско писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
2.  Странките можат да преземаат дејствија во постапката лично или преку полномошници – но судот може да ја повика странката која има полномошник, пред судот, лично да се изјасни за фактите што треба да се утврдат во парницата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако полномошникот признал некој факт на рочиштето на кое странката не присуствувала или некој факт признал во поднесок, а странката тоа признание подоцна ќе го измени или отповика – судот ќе ги цени обете изјави (чл. 80 и чл. 84, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Странката што ја застапува полномошник може пред суд и да дава изјави и покрај својот полномошник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Властите и партијата имаа јасна стратегија: ако на почетокот ги ликвидираат козите на неколкумина интелектуалци, на предни позиции во јавниот и културниот живот, сигурно подоцна ќе биде полесно со простите козари.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Не можам да разберам зошто судбоносна, тоа ме копка, можеби подоцна ќе се покаже зошто.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Подоцна ќе го пушти цревото со вода во малото бавчуле вдолж десната страна на куќата, и цела ноќ ќе го остави да тече.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Копај повнатре, море Јован“, рече друг, „околу наоколу, околу наоколу, повнатре, зашто подоцна ќе се стесни“. „Ќе излезе на осум метри. Да се кладиме!“ „На дванаесет до тринаесет“, рече друг.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Двајцата колеги на главниот инженер на чие име добро се сеќавам, се викаше Доре Ќамилов, тие двајца, значи, исцртуваа провизорно на големи табаци (подоцна ќе исцртаат сè на чисто и професионално) и ги внесуваа мерките.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И покрај разновидните сексуални аномалии (егзибиционизам, хомосексуализам, травестизам, импотенција, проституција, промискуитет итн.) и различните облици на анти-социјално однесување, Ворхоловите најчести облици на фетиш беа лицето (портрети) и машкото тело (акт), на пр. Џон Џорно во Sleep, Пол Америка во My hustler, Ерик Емерсон во The Chel- sea girls итн., што подоцна ќе го продолжи Морисеј со Џое Далесандро во Flesh и Trash. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 97
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„It takes all kinds to make the world”, како да е Ворхоловата имплицитна порака.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во раните шеесетти, Бојс започна да користи уште еден материјал кој подоцна ќе стане негов заштитен знак, агресивна и груба, кафеава боја за широка употреба наречена Braunkreuz.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во едно апстрактно дело од 1965 насловено ЕКСПЛОЗИЈА, сјајни сино-зелени наноси од спреј акцентирани со црвени потези со креон, служат како подлога за широки потези со четка (налик на оние на Клајн: овие потези со четка се изведени врз плоча со боја на сепија којашто Бојс ја нарекува - Beize, еден од најкористените материјали во тоа време.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во обредниот тек првосвештеникот неколкупати ги исповеда гревовите: најнапред за себе и за своето семејство со рацете положени на главата на едногодишен јунец кој подоцна ќе биде заколен како жртва кон Бога, потоа ги исповеда гревовите свои и на своите свештеници сторени кон светилиштето, Храмот над сите храмови, за што рацете ги положува на главата од јарец кој подоцна исто така го колат како крвна жртва кон Бога и на крајот ги исповеда гревовите на сиот народ со рацете на главата на уште еден јарец, кој натоварен со нив и наменет на злодухот Азазел, се пушта во пустината.  Потем пред очите му игра борбата на свештеникот Мататија и неговите синови, а посебно еден меѓу нив, Јуда Макаби и неговата победа над носителите на грчката духовна окупација.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Колку подоцна ќе се заинтересираме, толку повеќе ни се чини дека ништо не е заборавено.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ми рекоа: планот не смее да се шири. Подоцна ќе се дознае сѐ... ***
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Пред тешките двери на црквата Санта Марија дела Салуте поп Данаил Москополчанин се тутка во пејсажот на сеќавањата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Низ едно уво влегла, од друго излегла приказната за дрвените темели на црквата што многу подоцна ќе се вгезди меѓу јавето и сонот на еден српски поет.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Да створи еден изолиран свет, префинет и перфектен во својата ограниченост, свет кој подоцна ќе биде ставен во служба на мистификација на системот или третиран како подлога за извесни финансиски манипулации, или пак ќе служи како транспарент на страв, закана и присила?
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Првиот настап на она што подоцна ќе стане Зеро беше еден перфоманс во Штип.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ќе дојдете час порано и толку подоцна ќе останете.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Добро, лежи! - рече Бојан. - Подоцна ќе разговараме.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Подоцна ќе се погрижам и за вас - рече, влегувајќи во сопчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За овој период на својот живот, тој подоцна ќе рече: „Во годините на школувањето, секој си го бара својот стил, јас, пред сѐ, го барав мајсторството“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Овој експеримент е изведен 1953. година под супервизија на познатиот научник Хемфри Осмонд (Humpfry Osmond) кој подоцна ќе стане пријател со Хаксли.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но, и пред сѐ, барем што се однесува до поезијата, - чувствените сензации се тие кои подоцна ќе се репродуцираат во облик на говор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И тие во тоа не се излажаа зашто, како што подоцна ќе се види, Брчалото не мислеше на ништо друго освен на андердивелопментот на неговиот роден крај.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Потоа воздивна но беше очигледно дека воздишкава не искажуваше премореност.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Подоцна ќе дојде Боге од Бањи – рече Даскалов додека го симнуваше ранецот од рамото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Туку немај гајле, ќе викнам некоја жена од комшииве и подоцна ќе појдам.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ним подоцна ќе им напишам писмо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Како ќе објасниме зошто геј- или протогеј-субјектите ја усвојуваат културната практика на машката хомосексуалност кога сѐ уште се деца и зошто некои хетеросексуални субјекти, кои подоцна ќе откријат во себе длабока склоност кон машката геј-култура, некогаш се чувствуваат силно и непогрешливо привлечени од нејзините културни облици уште од рана возраст, без да бидат свесни за таквата привлеченост, односно барем не опишана така?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па како може еден таков процес на социјализација на возрасните да објасни работи што многу јасно изгледа, барем гледано наназад, дека биле геј-културни практики предвреме прифатени уште рано во животот од страна на многубројни момчиња кои подоцна испаднале геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Припадноста во машка геј-култура – и за геј-мажите и за оние жени и стрејт-мажи кои ѝ пристапуваат – е нешто што се стекнува во текот на поодминатиот живот, преку процес на социјализација на возрасните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, каква смисла има да се зборува за култура без да се упатува на процесите на социјализација и артикулација?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само паметните мирно можеа да чекорат во животот, не осврнувајќи се на случајно наметнатите тежини за кои однапред знаат дека подоцна ќе се преобразат во леснотија.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Сега морам да завршам една итна работа,“ и ми намигна, па со една девојка, која сигурно ја имаше запознаено овде, во толпата, тргна кон грмушките на крајот од паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Клара е во собата,“ му реков. „Подоцна ќе ја посетам,“ рече Густав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас реков тогаш дека таква е вистината, којашто не ќе им се бендиса на мнозина, но јас не можам да го зборувам она што ќе му се бендиса на некого, туку она што е свршена работа, со која порано или подоцна ќе треба да сметаат јужните Словени, па затоа е нужно да се знае новото течење сред Македонците за да се определат јасно односите на јужните Словени кон него и да се избегне бесполезната и штетна борба помеѓу нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со тебе подоцна ќе разговараме. (Го фрла во собата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Подоцна ќе имаме време за сѐ да си прикажеме. Од „Кулин бан па сѐ до денешни дни“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На оваа точка подоцна Август Рицман ќе крикне во воздух, подоцна ќе се лизне од жицата и ќе знае, иако нема да види, дека сета публика ќе го прифати неговиот крик, дека сиот циркус ќе стане само крик и ништо друго.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа ги чува, негови се, подоцна ќе му се понужни.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во тие очи е оној настан што подоцна ќе дојде неизбежно како што доаѓа утрешниот ден: еден нов Микелајн, со лажно име Липа Рипс, придружник на руската принцеза (Рубинка Фаин можеби под друго име) отмено го живее својот живот во срцето на Турција.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Таму подоцна ќе ги чуваме парите добиени од вреднуваниот труд.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Климент Камилски подоцна ќе доаѓа во Татковата библиотека со крајна цел да открие нови книги, но и да се одмори од својата грамадна библиотека, која од ден на ден се зголемуваше и го смалуваше времето на неговото присуство во неа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој бил толку фокусиран на дизајнирањето фонтови, што 1988 год. се запишал во Rhode Island School of Design’s Graphic Design Program верувајќи дека четири години подоцна ќе излезе како вистински дизајнер.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Јас како да имав свое сопствено досие за палестинското прашање, кое не можеше да се смести во вообичените дипломатски клишеа кои подоцна ќе добиеја шифриран облик од прецизниот и беспогрешен шифрант во амбасадата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Тунис, на една книжевна средба, се запознав и со славниот либански и француски писател Амин Малуф, подоцна и добитник на Гонкуровата награда.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во пресудната 1948 година бродот на длабочина од 23 метри крај риечкото пристаниште ќе биде извлечен од специјализираното претпријатие Бродоспас и ќе го преземе Југословенската воена морнарица за свои потреби, а по реконструкцијата и обновата дел по дел ќе влезе во составот на морнарицата како школски брод Галеб, а подоцна ќе стане еден вид пловечка резиденција на Јосип Броз Тито.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зборовите, стихот, нашите судбини, нѐ доближуваа до камиевската медитеранска потрага по апсолутното во судир со апсурдот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе учествува во многу поморски битки за различна намена, а најчесто како миноположувач за на крајот од сојузничките авиони да биде потопен кај Риека во 1944 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас всушност и не добив попрецизни информации од кои ќе беше задоволна Шестата управа на Сојузното министерство за надворешни работи во Белград.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Размислував за причините, за крајот на земјата која ја претставував, во која ретко кој не веруваше, макар и нејзините жртви?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби причината беше немоќта да се создаде новиот идентитет на југословенската федерација на народи и народности врз хармонија на разликите, низ граѓанскиот демократски модел кој фаќаше корен во земјите во кои се урнуваше еднопартискиот систем, а не врз хиерархиска предодреденост на народите, врз потрага на конфедерален излез и други амортизери на монистичката исклучивост, која подоцна ќе мине и во националистичка еуфорија за владеење над своите и другите!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше тоа крајот на медитеранското лето во Струга, но еден нов почеток на едно пријателство кое подоцна ќе се влее со својата дискретна и ненаметлива присутност и во моите дипломатски години, во заедничката потрага по убавината и толерантноста на човекот кога страда, кога трага во неговата поширока смисла и хармонија во потрага по заедничкиот излез ...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Уште тогаш во Тунис ми зборуваше за својата опсесивна тема на идентитетите, (подоцна ќе напише книгата Погубни идентитети).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во минатите времиња, војната речиси по дефиниција беше нешто што порано или подоцна ќе биде завршено, обично задолжително со победа или со пораз.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Подоцна ќе ви испратам една книга од која ќе го разберете карактерот на општеството во кое живееме и стратегијата со која ќе го уништиме.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Тоа ќе врши работа за сега. Подоцна ќе најдеме нешто друго за вас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Знаеше дека порано или подоцна ќе одговори на О'Брајановата покана.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Но Христос му одговорил: - Јас што правам сега, ти не разбираш, но подоцна ќе разбереш...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Големи беа шансите на Набоков да стане француски писател. во време на прославувањето на сто годишницата од смртта на Пушкин, Набоков пишува веќе на француски статија „Пушкин или Вистината и имитација на Вистината“, а во 1939 го пишува пак на француски расказот „Мадмоазел“, кој подоцна ќе стане една глава од книгата на неговите мемоари.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Зашто дрвото што првин ќе пушти трн - подоцна ќе роди плод..., како што вели премудриот Константин.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Подоцна ќе изградиме и систем од хидроцентрали, првин една, а набргу друга, трета. Изворите се вечни.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Она што се случувало во минатото го исклучува вметнувањето нови учесници во тие случувања, ми објаснуваше Пачев.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој не можеше да сфати дека дури подоцна ќе биде разработено и дооформено четивото кое ќе послужи како материјал за откривање на вистината и како лектира во натамошните стручни расправи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сите знаат дека вообразувањата и самоизмамите се многу честа појава во необичниот свет на затворот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Да, и обратно! се случува и вистински да ја сретнеш личноста што посакуваш да ја видиш дури и да поразговараш со неа, но подоцна ќе заклучиш дека ќе било подобро таквата средба и да не се случила бидејќи веројатно станувало збор за привид или нешто друго.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
(Значи, имајте на ум: јас сум случаен учесник во настаните за кои подоцна ќе стане збор).
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Монашки нишан: сведоштвото на Лука Блажениот 29 „Има нишани што ги следиш од рано детство без да знаеш зошто: - се будиш предзори додека сосема не се повлекла глувата сенка на ноќта кога сѐ е разбиено на безброј дробни честички сетен ситнеж кој подоцна ќе се склопи во запрепастувачки складен и топол мозаик, во фрески по ѕидовите, по подот, на сводот и сеќаваш кревкото, кршливото порозното, обезличеното се преобразува во својата виша смисла и ти се обзнанува: ни еден слом не е алогичен!; - тукушто си пркнал уште дете, стануваш аскет и заминуваш незнајно каде само (посакуваш!) да биде тивко, молебно створено и од природата, и од човека за деноноќно бдение за созерцание, вертикално понирање на веда - од небеса до подземи за живеење со жиг и жедба на монах ни горе-ни долу повеќе таму, одошто овде
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Порано или подоцна ќе ве соберам некако!
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Можеби ќе налетаме случајно некој ден во паркот...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
По завршувањето на војната тој се враќа таму и го обновува односот со своите родители кој, како што и тој самиот вели, “не би можело да се окарактеризира како посебно близок.”
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во тоа се содржи неговата комплексност: неговата револуционерност и физичка поврзаност со иднината. превод: Будимка Поповска извор: Flash Art, Март-Април 94. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 93 Доналд Куспит Телото на уметникот Во Lebenslauf Werklauf Јозеф Бојс наведува две “изложби” кои во своите наслови го содржат, како во едноставно концептуално семе, сето она што подоцна ќе се случува вонеговата идна уметност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс сакаше да ја пренесува енергијата, силата, моќта, вистинската моќ на уметноста, којашто е универзална и космичка, којашто е поврзана со еволуцијата на природата и човечкиот вид.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ведран веќе не носи пелени, и парите заштедени од новиот начин на какање, подоцна ќе ги инвестираме во неговото школување.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ќе залепи некакој постер - пејач, спортист - подоцна ќе одбере.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Но кога н напушташе засекогаш, нашиот татко, како да ми ја оставаше во наследство својата француска врска која подоцна ќе му овозможи да ја открие и одржува цариградската за да му заврши животот во егзил.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Подоцна ќе ти раскажам, а сега слушај ме внимателно. Ова што ќе ти го кажам е наредба.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ни стана јасно. Беше тоа вистински момент за прошетка по Монмартр, а подоцна ќе си дозволиме уште една пријатна ноќ.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Подоцна градовите ќе бидат екстензивни и неурбани (Лос Анѓелес), уште подоцна ќе се закопуваат во земја и нема да имаат ниту име.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не, мислам дека треба да научиме, сега, а подоцна ќе го искористиме тоа што сме го научиле и ќе стоиме на сопствени нозе...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иако тезата тогаш беше необјавена (подоцна ќе биде објавена делумно во Париз), не знам како беше стигнал во Албанија еден примерок, за да биде прочитана и да биде утврден мојот нов „грев” кон татковината.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Со тоа секако не придонесува кон подоброто разбирање на тие разлики (и можното отстранување на некои од нив), туку, обратно, со нивното мистифицирање во крајната последица предизвикува уште поголеми конфликти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Или дијалогот ќе го поставиме врз претпоставката на културната релативност на разбирањето на доброто и за цел ќе си го поставиме или запознавањето на причините на другиот или прагматичниот договор за заедничко делување, што ја негира секоја априорна предност на едната (читај “нашата”) страна?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ќе разговараме и ќе се договараме со него, поаѓајќи од претпоставката за аисторичниот и културно неозначениот разум, што порано или подоцна ќе нѐ направи истомисленици?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеме да кажеме дека Hogart и Williams рано осознале некои од битните недоречености на популарната култура што подоцна ќе им одат толку на нерви на нејзините клеветници и клеветнички.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На кусо: разлики на светот навистина постојат, а популарната култура (со своето декларативно заколнување на еднаквост, сеопшта толеранција и релативност на вредностите) ги негира и недопуштено ги мазни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во тој случај, за гласник на разумот ќе се разгласиме најверојатно себе си.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Добро, што е така. Подоцна ќе се разбереме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Перса долго ги држи зборовите на малечката, толку долго што денот изврвува и стигнува Пелагија од работа и додека се пресоблекува и насекаде расфрла миризба од тутун, ѝ кажува дека малечката Пелагија е многу итра, дека зборовите се лепат за неа и ѝ будат секакви мисли, Вели со сукалото се сука пита, мазник, рашадија, а не живот! ѝ кажува Перса вртејќи се околу Пелагија додека оваа како пред сопствена мајка, ја фрла работната облека, ја открива својата стројна снага настегана во црниот комбинезон нудејќи се пред неа како нејзина ќерка без да насетува дека Перса токму како таква и ја гледа, и ломоти додека навлекува лесно фустанче на бела основа со сини цветчиња Ох, мајко Персо, сега таа е отворена за сѐ, нема нешто што не се лепи за неа, а смислата на сето тоа подоцна ќе го открива.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Целосно верувајќи во Мурџо, тетката Перса не ги сподели своите размисли со Пелагија, дека кога децата се заедно секогаш треба да се има на ум Дончо за да не се случи нешто за што подоцна ќе зажалат.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во филмот „Растејќи со тревите” се појавува на тринаесет години и со тоа ја добива првата номинација за „Оскар”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Порано секоја вечер, без исклучок, ми раскажуваше различни приказни, нејзини, измислени, а сега сè поретко, оти наместо нив имаме други интересни теми за разговор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што им треба таа работа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ова заспивање не е вистинско, како што мајките ги заспиваат малите бебиња, туку е наш заеднички ритуал секоја вечер, кој изгледа вака: јас ќе легнам, мајка ми малку подоцна ќе влезе во собата, ќе седне на мојот кревет, а понекогаш, кога има повеќе време или кога е порасположена, и ќе прилегне, па ќе си разговараме нешто и таа ќе ме гали по грпчето, по косата и по рацете, а многу често и ќе ми раскажува приказна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На десет години се појавува како водителка на една детска програма заедно со својот братучед Александар (Саше), кој подоцна ќе биде продуцент на нејзиното прво режисерско деби.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И зошто писателиве така пишуваат: на почетокот ќе “дават“, ќе “дават“, па дури подоцна ќе го почнат интересниот дел.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)