подоцна (прил.) - во (предл.)

Друштвото доби свој нов газда- сопственик и, само осум месеци по трансформацијата на сопственоста, се јавуваат и првите проблеми при работата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со 23 години работен стаж, Марковски, како што ќе видиме подолу, во два наврата – и тоа во јули 2001 и подоцна во јуни 2004 – се решава да покрене приватни судски спорови против својот работодавач, поради серија прекршувања на работничките права.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Јас не го познавав. Подоцна во разговорот видов дека е наивен, но не ми падна на ум за тоа да го обвинувам, дури напротив, ми беше мило, бидејќи знаев дека всушност се работи за чувства кои во моментот го беа опфатиле.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа вечер беше добра реклама за Montycantsin-измот; таа вечер и Musicmaster го изјави познатото: „J am Monty Cantsin”, што подоцна во неколку прилики и го повтори.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Од друга страна, автентичноста на поводот што е тема на интересот, секогаш се наложува со до детали проучена материја од која подоцна во целиот нејзин интегритет и суштност избива пораката, смислата, целта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Подоцна во ноќта Лит и Беренц, покрај чаша вино што ја испиваа во канцеларијата на командантот, се исчудуваа од каде на ова копно заборавено од модерната цивилизација, каде што луѓето живеат едноставен живот близок до природата, без малку како желките од ендемскиот вид царетта -царетта, постои, ете, и човек што толку добро говори германски и толку вдахновено говори за теми од музиката, философијата и теологијата, со стил од салоните на Хајделберг, а не од скромна митрополитска резиденција на еден речиси заборавен јонски остров.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затоа по мала пауза молкома ја сменија темата со онаа која се однесуваше на напатствијата што Беренц неодамна ги доби од Берлин и кои, како што веќе е речено, чекаа на брза реализација.  Тие денови од крајот на 1943 година, пушејќи покрај прозорецот, Беренц во својата канцеларија го чекаше градоначалникот Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа беше отстрането подоцна во текот на годината со зголемувањето на помошта и со нашата чувствителна пропаганда“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Неколку години подоцна во Берлин направив неколку големи цртежи и слики во пастел, иронично-лирски: Ева Браун и Адолф Хитлер.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со Луција никогаш не бев онака како што маж со жена треба да биде, иако тоа тогаш го посакував како никогаш подоцна во животот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Подоцна во циркусот научив дека сите циркуски ѕвезди бараат на тренингот, освен учесниците во точката и аѓутантот да нема никој друг, особено не во публиката; редовно се случува да им падне концентрацијата ако има макар и две очи во темнината што ги гледаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во тие денови на нив не им било лесно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уследиле и непотребни недоразбирања а и сомневања: активистите во градот со кои тој лично контактирал подоцна во првиот момент не биле сигурни фаќањето на курирот дали било последица на предавство или на случајност?!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неколкумина од оние кои контактирале со курирот решиле да се засолнат по блиските села. Страв лозје чува!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Цитатот имплицира, прво, меѓуродова идентификација од страна на геј-мажите, културен однос со женственоста – на барем толку укажуваат женственото кодирање на самата оперска форма и женскиот субјект на изговореното што авторот на известувањето во шкафчето и неговиот читател го цитираат како стомакозборци.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, зборовите Ritorna vincitor! веќе се многу оптоварени со драматична иронија во самиот текст на Вердиевата опера, а ирониите се умножуваат кога тие зборови ги цитираат и ги користат геј-мажи повеќе од еден век подоцна во контекст на некој локален натпревар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во прочуената арија што следува, таа се грчи од ужас и од збунетост поради чувството што предмалку го изговорила, повторувајќи го, од јад и запрепастена, велепредавничкиот поздрав што му го рекла на својот љубовник и си ги коментира предавство на татковината и на татка си кое се подразбира, размислувајќи за растргнатоста меѓу еротската љубов и патриотската љубов, меѓу семејството и сопругот, меѓу должноста и желбата, па ги моли бозите да ѝ се смилуваат во таа нејзина гибелна и абјектна (несомнено и гламурозна) положба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“, а Аида ги следи како екот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“, туку една друга реплика што иде подоцна во истата сцена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исплашените Сниченци телото на јунакот ноќе скришум го префрлиле во атарот на селото Езерец, па оттука подоцна во чест на тој критски паликари било прекрстено во Петропулаки.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
53. Овој термин за старословенскиот јазик го наоѓаме и подоцна во речникот на Мисирков ["Македонски голос, (Македонски глас)", II, 10, Петроград, 13.8 1914, 14].
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
II - Нешто малку повеќе од три дена подоцна НЕШТО малку повеќе од три дена подоцна во истата пустелија. Сега се тројца Луков Иван и Фезлиев.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
III - Неколку часа подоцна во истата пустелија НЕКОЛКУ часа подоцна во истата пустелија.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ме фатија многу подоцна во оние облачни дни што мирисаат на презреани праски, на плод од еден редок јапонски нектарин.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Навикната на внимание и посветеност од сите, подоцна во животот дури до болест го бараше тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мораше да го напушти Тунис, но Митеран не се откажа од неговите дипломатски услуги, го именува за итинеререн амбасадор во Иран, подоцна во Турција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Колку и да се пластеа подоцна во мојата свест албанскиот мајчин јазик, македонскиот јазик на моето школување во Македонија со другите јазици како и српско-хрватскиот, бугарскиот, па францускиот, италјанскиот, германскиот, другите јазици на моето школување, остана жив засекогаш бабиниот аманет од заборавениот турски јазик, бабината синтагма а kapi, во која како да беа содржани пораките на сите учени и недоучени јазици!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И настојував, читајќи го Сјоран, да се доближам до смислата на неговата Школа на тираните во проекцијата на видениот државен удар во Тунис, подоцна во доживеаните состојби на однесувањето и на други владетели до кои се доближија моите дипломатски мисии.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше свесен дека внатре, длабоко во него, требаше да се минат уште многу други, за нас непознати граници, кои ги откривавме подоцна во животот, кого него го немаше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да сум го зел врз себе непостоечкиот татков аманет да ја продолжам потрагата, да ја довршам неговата невозможна историја, која сама по себе криеше една голема, глобална метафора, која ме доближуваше до филозофските размисли на Емил Сјоран за владеењето...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Книгите на Сјоран се пишувани повеќе години пред забрзувањето на Бургиба во историскиот пат и неговиот пад.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И кога животот сакаше многу години подоцна во Македонија, која стана наша нова татковина, предодредени пред тоа да ги следиме емигрантските процесии на пребегнатите албански емигранти во Југославија, на конечен пат кон вообичаените дестинации кон Америка, Австралија или Нов Зеланд, минувајќи пред тоа неколку месеци во неколку европски емигрантски прифатни центри, да станам нејзин амбасадор, првин, предложен од Социјалистичка Република Македонија во рамките на тогашна Социјалистичка Федеративна Република Југославија во Република Тунис, акредитиран во Арапската лига, како и како прв амбасадор во државата Палестина, на чело со Јасер Арафат, која само земјата што ја претставував ја признаваше како независна држава (во периодот од пролетта 1985 до есента 1989 година), а потоа и како прв амбасадор на новата независна Република Македонија во Република Франција, при УНЕСКО во Париз, акредитиран во Мадрид при Кралството Шпанија и во Лисабон, во Република Португалија, Татко беше одамна исчезнат, (на 29 февруари 1979) а јас имав чувство дека го продолжувам неговиот неизвесен дипломатски пат на Балканот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во мојот живот ја наследив и јас близината на локалните раководители на јужната Народна Република Македонија, потоа на другите владетели како Тито, па подоцна во моите дипломатски години покрај Бургиба и Јасер Арафат, Франсоа Митеран, Марио Суареш, Хуан Карлос Втори II, во чија близина ќе се најдам од 1984 до 2000-та.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој не се прослави, влезе во клинчот на внатрешните односи, односно фати страна во борбите за наследство на Бургиба и подоцна тоа се покажа фатално за неговата кариера.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Градот потоа бил и во владеење на вашиот цар Самуил, подоцна во владеење на Бугарите, на Норманите, на Србите - мислеле ли и тие дека ќе бидат вечни? Мислеле.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
На таа средба во Тетово, како ученик на одново отворената гимназија, по прекинатата настава во текот на војната и окупацијата, со дотогаш скромен, скуден, школски допир со поезијата, без познавање нејзино, јас се присеќавав подоцна во мојата прва беседа прочитана на раните Рацинови средби, како нивни соосновач со Александар Спасов, Димитар Солев, Благоја Иванов..., со нашите велешки врсници и колеги Славчо Николов, Ангел Димов, Тихо Најдовски и со сесрдната грижа на Рациновото семејство и на неговите сограѓани.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Ни остана за навек тој вкус на тестото на сиромаштијата, за да го бараме подоцна во жи­вотот секогаш тоа исто тесто, со надеж дека ќе го најде­ме Мајкиниот вкус во него, тоа тесто кое никогаш не нè за­ситуваше, колку и да го јадевме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога отприлика имав дванаесет години, јас накусо бев изгубен во забавниот парк и четвртина век подоцна во тоа загубување јас пронајдов една приказна, која, меѓутоа, на никаков начин не е роман а кле.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
На крајот на расказот на Кафка дознаваме дека сопствениците на циркусот подоцна во тој кафез ставиле млад пантер.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се враќав на Балканот во времето кога вистината за моите балкански кози од романот Времето на козите, макар објавена првпат уште во далечната 1992 година, пет години подоцна во својата француска верзија, доживуваше за мене, ново, неочекувано толкување, за да добие во вашето писмо и еден сублимен израз.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Така некако ме завикаа па и подоцна во животот, освен на официјалнните документи и случувања, јас за сите бев Софи.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Подоцна во оваа слика откривав мачеништво да се допре до Бог, да се заслужи неговата милост.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тие што се најдобро погодени и што подоцна во животот човекот си го потврдува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)