Преку Германија стигна во Белгија и пејзажот некако изгуби од својата ариевска организираност – бушавите шуми на Белгија ги заменија средените германски полиња, а гласните провинцијалци од европската работничка класа, кои во возот се довикуваа на некој јазик неразбирлив за него (дури подоцна сфати дека бил фламански), почнаа да му ги нарушуваат размислувањата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Дури подоцна сфати колку бил несвесен за природното вклопување на својата физичка појава во новиот пејзаж – неговата висина и русата коса можеа да бидат и словенечки и австриски, и германски, како што виде подоцна, додека возот продолжи да оди низ широките пространства на обединетата Германија.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Дури подоцна сфати дека тоа што се случи тогаш беше само вовед, само рутинско сослушување на кое беа подложувани речиси сите затвореници.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Подоцна сфатив дека одредницата - Наш јазик- не е така едноставна работа.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Петре Даскалот седна на прагот од вратата. Сакаше како што подоцна сфативме, Јоле да го сети или барем да се сети на нас и на тоа каде е и што е.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Александар подоцна сфати дека тоа е униформата на логорашите.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Се сети и на оној миг кога не можеше да води љубов со онаа за која дури подоцна сфати дека била неговата единствена изгубена половина.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)