Последен пат излезе кога почнаа да паѓаат првите снежинки; излезе да им се порадува; ветрето играше со нив, ги витлаше низ воздухот продолжувајќи им го што подолго животот пред да паднат на земјата; му се лепеа на лицето, на очите престорувајќи се во солзи.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)