Што ви реков на почетокот, ќе дојдеме до осознавање на самите себе, полека тивко: почнувајќи од Геа-супернитот...потоа, атомите наши... па, Земјата...потоа, свесноста...па, себството...сѐ до универзалниот дух- вакуум и повторно до Геа..
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Сѐ уште тапкаше во место кога повторно до нејзините уши допре уште еден, но со друга боја плачлив глас.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)