повторно (прил.) - исплива (гл.)

Беспомошноста, бидејќи сликата повторно испливува на површината штом водата ќе се смири; и задоволството, дека од нас зависи создавањето и разурнувањето на тој свет на илузијата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога возот повторно исплива се наоѓавме на Јужната Страна и таму истураше, порој како небото да се отворило да ги удави и невините и грешните подеднакво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го викнав да ми се придружи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пред прокапаниот влез на твојот стан си рековме добра ноќ.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Побрзавме надвор од Е1 станицата кон твојата куќа, држејќи си го Навахо ќебето над главите додека тоа не се сруши потполно наводенето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)