пак (прил.) - ли (чест.)

Пак ли сонуваше? го прашав. Истото... рече тој. Налетаа тенкови на ровот и нè смачкаа...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Кога надлежните органи го прекориле со зборовите: „Ама, бре Сталине, пак ли ти!“ тој ги смирил со податокот дека со Белгијанецот, стопанот на кравата, бргу се нагодиле.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Кај си бил ти до сега? Пак ли во бистрото на бистрење политика?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Поради Југославија бев на робија и пак ли да одам во Југославија?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пак ли умре, ме прашуваат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја подоткри јакната: „Гледај...“ ми рече, „гледај што најдов пред нашата зграда“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Погледнав и видов: кутре - црно кутре. Сосем црно кутре. „Зошто го донесе кај мене? Пак ли да си навлечам некаква беља на глава!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Пред вратата стоеше Дејко, зазбивтан и возбуден.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не му беше толку до рибата, колку што се плашеше од бабата која секој ден го дочекуваше со зборовите: „Пак ли се враќаш со празна торба, старо аро?“
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)