пак (прил.) - сѐ (зам.)

А во ова време од зимата со иста рамноправност, можеше да се случи и едното и другото и пак сѐ да си биде на место.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Господе! Пак сѐ ќе се повтори!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И пак сѐ се смири. Периферијата се затвори во својот оклоп заедно со стравот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Никогаш нема да ја заборавам; првин, ноќта како да распукна пред острината на пиринскиот врв, потоа пак сѐ поцрне, за да се искапе, малку потоа, снежниот врв во белината што почна да паѓа низ него, како превез низ снагата од мома.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)