пак (прил.) - никој (зам.)

Викам по Дука, - пак никој не се одзива. А ваму вратата подотворена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој почна да вика гласно, да мавта со рацете, да се загледува во секоја тревка – и пак никој не свика по него, ниту пак се обиде да му објасни дека и тоа не смее да се прави.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Пак никој не се свртува накај него.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Пак никој одникаде не ми се одѕива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)