пак (прил.) - ме (зам.)

- Ох! Пак ме фати дремка! - му се обраќа Ана на Љубовникот - Сакаш шампањско? Да поиграме танго?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Како што гледаш комедија, а највесело во таа комедија е тоа што пак ме фати наследноста.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А тој ме викна вечерта во одајата на укорите, и почна да ме бие веднаш, без збор, без прашање; бараше да му ја откријам тајната ука на виѓавање на невидливото, оти сметаше дека тоа е ука што се учи, а јас ја кријам; и пак ме биеше, а јас му велев дека благодет е тоа, дарба божја што Бог на смерните им ја дава и на горделивите им ја одзема, дека дарбата не се учи како писмото и краснописанието што се учат, дека и сочинувањето сказанија не се учи и дека тоа или го имаш или го немаш, како што човек или се раѓа или не се раѓа, а никогаш не се случува да се роди половина: само со тело или само со душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но мојата непресметливост пак ме фрли во морето на животот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Само осетив дека нешто ме крена нагоре и пак ме врати на земја. Ме залепи ко питулица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ИЛИЈА: Се разбира дека ми е мака, кога моите сонародници си ја менуваат народноста, но пак ме теши тоа што не само меѓу народот македонски има такви, туку насекаде ги има такви како тебе — расипани души.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мајката пак ме навраќа на нејзините бутини.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Што, Филип? Пак ме озборуваш?“ се доближи Нина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Јас сум, вели Стојна и пак ме загледува и со левата рака се крсти, се чуди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Неделкојца Сивеска пак ме прашува. - Кај го виде Неделка, вели, како го виде, мори Велико?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И како што паѓам вреснувам и тоа пак ме разбудува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)