пак (прил.) - доаѓа (гл.)

Пак доаѓам при вас, о врвови вишни, по планини жедни, низ безводни спили, да видам јас скрки и долинки скришни што крвта ги багри на јунаци мили.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Па пак доаѓа, па бега. Одам од него.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Поработуваа и одеа дома да однесат парче леб и да се преслечат, а потоа, со обновени визи за три или за шест месеци, пак доаѓаа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)