пак (прил.) - бев (гл.)

Но тоа делење пак беше на големи делови или народни групи, како, на пр., индоиранската или ариската, германско -словенско -литовската и др.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пак беше истиот депресивен човек, пак нешто не беше во ред.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Прачката пак беше Штафетата на младоста, која ние реакционерно ја преименувавме во Паштета.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Тоа беше истиот ден кога и Јоже сврши работа, така што главната панихида пак беше за него, а Гоцета само попатно ќе го споменевме. Речиси како денес.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Оздола пак беше височко и, со мала височина на ѕид, можеше сосема да се затвори. Десно пак беше заградено со шталата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Треќи пат пак беше му рекол Велко на деда си: „Тате, тате, види го штркот до тебе.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Повеќето беа сити. Се местеа околу огнот да заспијат и се менеа при светлоста на запалените трупци и распарчени стебла, беа и луѓе и призраци, стенкаа, се чешаа, ги сврбеше кожата и ги болеа коските под кожата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нивните движења немаа ни ред ни крај, се повторува и пак беа секогаш поинакви, еднаш остри и аглести, другпат меки, бавни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак бев со козите, крај река. Тие, завлечени во густите грмја, брстеа, а јас се бањав и ловев мренки под камењата.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Златната праска пак си беше обична праска, цвеќињата пак беа само цвеќиња.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Седнав до неа. Заедно гледавме во нашиот двор, во кој пак беше навлегол ветерот и пустошеше.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Некои во Сараево пак беше ја скашкале. А ние чекаме автономија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Среќа за неверување беше имал Гојко, ама пак беше несреќен човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)