Беше затоа што Змејко отсекогаш мислел дека оној старец, оној Дуко, е еден од оние, што вечно ќе траат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Бидејќи најсериозно мислев, а и сега мислам дека таа недоречена симпатија, или занес, дури и за самата Рајна и не беше ништо друго туку еден од нејзините безбројни каприци.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
За Зоки ова е малку необично. Тој отсекогаш мисли дека е пораснат, но другите тоа како да не го признаваат.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Прегоруваше, губејќи ја, во една црна гламна; се престоруваше во еден ситен, најситен човек, без ништо судбинско, а отсекогаш мислел дека го има и живеал така како да го има.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И отсекогаш мислев дека во една ваква држава ќе биде токму на место да биде така.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Отсекогаш мислев оти не смее да се растура туѓата среќа на таков начин. Подобро речено, од каприц!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тој отсекогаш мислел дека знае што треба да правиме.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)