Отсекогаш имала одличен карактер.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Оваа доктрина, се разбира, отсекогаш имала свои следбеници, но начинот на кој беше изложувана сега, беше значително променет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Камилски се почувствува повикан да реагира: Балканците отсекогаш имале патријархални корени, семејството било речиси свето, а заминувањето на гурбет на главата на семејството претставувало голем потрес, од различните варијанти на балканскиот трагизам.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Гурбетчијата го носи своето семејство во себе во далечната туѓина, останувајќи туѓинец за народот со кој живее. Нема погорчлива судбина.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
А.А. не доцнеше, започна да говори со одмерен глас најмногу гледајќи во мене и очекувајќи само јас да реагирам: - Отсекогаш имало многу предрасуди и недоразбирања во врска со нашата земја.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Читав: „До уважениот везир, славниот мушир уредувач на светот, предострожен управител на општествените работи со прониклив ум, извршител на народните работи со правилен суд, градител на темелите на господство и среќа, кој ги зацврстува столбовите на среќата и сјајот, окружен со милоста на севишниот владател, до муширот на Румелискиот ејалет, мојот везир Ахмед Мулаим-паша - севишниот бог да му го продолжи господството, и до одличниот правник меѓу наибите, наибот на Монастирската каза - да му се умножи знаењето, кога ќе стигне високиов царски знак, нека се знае: Во бовчата за џезието во Монастирската каза отсекогаш имало по 98 листови од горна категорија, 950 од средна и 162 од долна категорија, вкупно 1112 листови на џизието, што се распоредувале на рајата, населена во споменатата каза, и нивниот износ се собирал од споменатата раја по утврдена процена.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Колку и да звучи чудно, отсекогаш имав некоја прокоба дека мојон дар, во кој полагав голема надеж, ќе биде залуден.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сефот го отворав кога морав, а кон оружјето отсекогаш имав аверзија.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Таа е над сè! – зборуваше човекот со бушава глава но не престануваше да шара со погледот по собата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но дека отсекогаш имал разбирање за нив. – Но службата има предност!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сфативме дека дури и како “живи скулптури” ние сме многу ограничени во тоа што можеме да го кажеме.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Едноставно, отсекогаш имавме една идеја, таа Жива Скулптура.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Владетелите на оние градови кои граничеле со вода, потплатувале бродари да ги соберат лудите, и така бродовите пловеле со несреќниците врзани на палубите, кои ако ги преживееле жедта и гладта, ако не биле покосени од ветерот и студот, биле тајно истоварувани на првото пристаниште, а ако тоа не било можно, ги исфрлале на некое ненаселено копно, или ги фрлале во вода.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Јас отсекогаш имав цврсто изграден негативен став кон идејата дека душата е бесмртна.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Ти не си ветуваш бесмртност преку вечноста на душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Оние кои меѓу себе се сметаат за нормални отсекогаш имале потреба да постават една непреминлива граница помеѓу себе и оние кои биле прогласени за луди.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не знам дали го вознемири моето однесување господинот Иван Степанович, но тогаш првпат пред мене лично спомна дека отсекогаш имал симпатии кон својот стар соборец и пријател Семјон Иванович, дека му помагал, колку што можел, и дека, еве, на крајов, го ослободил од оние камати во врска со оној заем за фордот што реално гледано тој му ги должи а сепак не бара да му се платат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„И најпосле“, додаде, „очекуваме и негова подршка на нашето заедничко дело.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)