особено (прил.) - важи (гл.)

Поради реткоста, кршливоста и кратковечниот квалитет на делата на Дишан, секој обид тие да се изложат на разбирлив начин (надвор од непосредните рамки на колекцијата Аренсберг, во Музејот на уметноста на Филаделфија) неизоставно се потпира на реконструкции, реплики, копии и едиторски трудови. (2) Ова особено важи за редимејдите, од кои повеќето биле сметани за безвредни па затоа и исфрлени (дури и од самиот автор). okno.mk | Margina #4-5 [1994] 105
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На сличен начин, во следната просторија од изложбата, познатото „Велосипедско тркало“ (1913 ) на Дишан, кое како и „Полицата за шишиња“ исчезна по кратко време од своето настанување, беше претставено со реплика на Линде, направена во 1961 год.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова особено важи за тимските спортови, каде што играчите не ги гледаат поради нив самите, не како предмети на интерес самите по себе – како оние во гимнастиката и скоковите во вода, каде што спортското натпреварување лесно подлежи на обвинението дека дава проѕирен изговор за упадливо себепокажување и каде што затоа мажественоста на учесниците може полесно да се оспори.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Лежевме врз „парчето Виетнам“ (војничко шаторско крило од сомнително потекло, кое евтино го купив во едно second hand дуќанче) со глави потпрени на рацете, а низ продупчениот покрив веќе се гледаше Деница.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Натпреварувачките спортови, да се фатиме само за првиот пример, може да уживаат поинаков родов статус од оној на театарската изведба и, како резултат на тоа, да се здобијат со поинакво општествено значење, токму затоа што мажите што се гледаат како играат спорт треба да прават нешто, а не само да настапуваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, тоа го прават под мошне посебни услови‌што создаваат специфично машко кодирање на нивната активност – како кога настапуваат во својство на спортисти или акциски јунаци или политичари.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секој пишувач ќе ви каже дека ова особено важи за измислувањето имиња ( и презимиња) на (измислените) ликови.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ова особено важи за пациентот кој прво побарал помош од лекар, а потоа бил упатен на психотерапија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)